شهرگرائی

در این مطالعه که به روش کمی (توصیفی - پیمایشی) انجام شد؛ تلاش شد تا میزان مرزبندی و ترددهای فرهنگی بین گروه های سبک زندگی مختلف موجود در شهر تهران، بررسی شود. جامعه آماری، کلیه شهروندان شهر تهران که 16 سال به بالا بودند را شامل می شد. حجم نمونه شامل 625 نفر می شد که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسش نامه محقق ساخته بود که میزان همبستگی آن، طبق آلفای کرونباخ بیش از 93 درصد بود. بر اساس داده ها و به روش تحلیل عاملی، پنج سنخ سبک زندگی «نامقید»، «نامساعد»، «منحرفانه»، «دینی»، «مساعد و برخوردار» استخراج شد که محور مرزبندی و ترددهای اجتماعی ساکنان شهر تهران در تعامل با یکدیگر بودند. نتایج، نشان دادند که درجه مرزبندی و ترددهای فرهنگی ساکنان تهران نسبت به گروه های سبک زندگی مختلف، متفاوت است. همچنین درجه مرزبندی و ترددهای فرهنگی  در مقایسه با گروه های سبک زندگی برحسب ویژگی های زمینه ای کنشگران اجتماعی متفاوت است. برای نمونه طبقات اجتماعی بالا، در مقایسه با طبقات اجتماعی پایین، افراد با سطح تحصیلات بالا در مقایسه با افراد با تحصیلات پایین تر، مردان در مقایسه با زنان، ساکنین محلات در خوشه بالاتر نسبت به خوشه های پایین تر، متولدین تهران در مقایسه با متولدین غیر تهران، جوان ترها در مقایسه با میان سال ها و مسن ترها، مطلقه ها و مجردها در مقایسه با متأهل ها و همسر فوت شدگان، بیشتر از مرزهای فرهنگی - اجتماعی، عبور می کنند. نتایج به دست آمده، با احتمال بیش از 99 درصد معنی دار بوده و همه فرضیه ها، تأئید شده اند.