پذیرش هیجانی

هدف این پژوهش، تعیین تأثیر دوره کوتاه مدت دعاکردن در موقعیت پذیرش هیجانی بر میزان خلق و تهی شدن من در نمونه غیربالینی بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی است و از طرح پیش آزمون پس آزمون و گروه کنترل استفاده شد. تعداد 52 دانشجو به صورت تصادفی انتخاب و در سه گروه: پذیرش/ دعاکردن (گروه 1)، پذیرش/ کنترل (گروه 2) و کنترل/ کنترل (گروه 3) جایگزین شدند. پس از تکمیل پرسش نامه های سلامت عمومی، نگرش سنج دینی و پذیرش و عمل؛ میزان خلق و عملکرد خودکنترلی فرد (آزمون استروپ) مورد اندازه گیری قرار گرفت. سپس، برای آزمودنی کلیپ های هیجانی پخش شد که افراد دو گروه نخست می بایست طی آن هیجاناتشان را بپذیرند و گروه سوم کلیپ ها را طبق روال عادی تماشا کردند. در مرحله بعد، گروه اول به دعاکردن می پرداخت، درحالی که افراد گروه های دیگر کار خاصی انجام نمی دادند. پس از ارزیابی مجدد خلق و عملکرد خودکنترلی استروپ، نتایج تفاوت معناداری در عملکرد خودکنترلی سه گروه نشان نداد. همچنین، گروه ها در بُعد منفی مقیاس خلق تفاوت معناداری با یکدیگر نداشتند؛ اما میزان خلق مثبت، آرامش و شادکامی در گروه پذیرش/ دعا نسبت به دو گروه دیگر بیشتر بود.

هدف از اجرای این پژوهش، تعیین عامل های مقیاس تنظیم هیجان های کودک با کمک والدین (PACER) در والدین دارای فرزند زیر ده سال و هنجاریابی ایرانی آن بود. روش پژوهش همبستگی از نوع تحلیل عاملی و جامعه پژوهش شامل همه والدین دارای فرزند زیر ده سال، در شهرستان سنندج در سال 1401 بود. از بین آن ها با استفاده از قاعده کلاین و به روش نمونه گیری در دسترس 370 نفر انتخاب شدند. مقیاس تجدید نظر شده تنظیم هیجانات کودک با کمک والدین (PACER) پس از ترجمه و احراز روایی محتوایی، در نمونه مورد پژوهش اجرا شد. با استفاده از تحلیل عاملی به روش مؤلفه های اصلی تعداد 10 عامل به عنوان عامل های اصلی مقیاس مشخص شد و با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی عوامل مشخص شده، تأیید شدند. عامل های تعیین شده (تعهد رفتاری، حل مسئله، حمایت های اجتماعی،نشخوار فکری، حواس پرتی، ارزیابی مجدد، پذیرش، سرکوبی بیانی، برون فکنی و اجتناب) دارای ضریب پایایی از 88/0 تا 96/0 بودند و ضریب آلفای کلی مقیاس 94/0 به دست آمد. همگرایی پرسشنامه هم با پرسشنامه تنظیم هیجانی گراس (2003) تایید شد. نتایج پژوهش نشان داد که این مقیاس از روایی و پایایی مناسب برخوردار است و می توان از آن به عنوان ابزاری مناسب در زمینه مشاوره کودک و خانواده درمانی در ایران استفاده کرد.