لطایف شرفی

عبداللّه بن علی بن محمد تبریزی مشهور به فلک علاء تبریزی از نویسندگان اواخر قرن هفتم و اوایل قرن هشتم هجری است. وی سه متن آموزشی در صناعت ترسل و استیفا تألیف کرده که با نام های قانون السعاده، لطایف شرفی و سعادت نامه در فهرست نسخه های خطی معرفی شده اند. یکی از مهم ترین دلایل اهمیت این سه اثر قرار گرفتن آنها در شمار کهن ترین متون آموزشی استیفای زبان فارسی است که تاکنون شناخته شده اند و متأسفانه هیچ چاپ علمی و انتقادی از آنها منتشر نشده است. در این پژوهش کوشش شده است، ضمن ارا ئهٔ شرح مستندی از احوال فلک علاء تبریزی، از لابه لای آثار او، به تحلیل و بررسی وجوه امتیاز و اهمیتشان در دانش استیفا پرداخته شود. همچنین با مقایسه این سه اثر به ضرورت مراجعه به هر سه متن در تصحیح هر یک از آنها و همچنین در پژوهش های لغوی پیرامون اصطلاحات مندرج در این آثار پرداخته شده است.