لایه ی صرفی

جریان خطیر «نفاق» در منظومه ی فکری اسلام و ویژگی های خاص منافقان، منجر شده است تا قرآن کریم در سبک های مختلف به این مهم اشاره کند. بی شک دانش سبک شناسی، به عنوان دانشی نقدی که به شناخت ارتباط بین صورت و محتوا می پردازد، می تواند مخاطب را در فهم معانی دقیقی که در تغییرات سبکی موضوع «نفاق» نهفته است، یاری کند. با این تصوّر، پژوهش حاضر بر آن است تا با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی به بررسی سبک شناختی آیات «نفاق» در لایه ی صرفی بپردازد و از این رهگذر گوشه هایی از جنبه های ادبی و هنری نهفته در لایه ی زبانی این آیات را مورد تحلیل قرار دهد. نتایج تحلیل سبک شناختی آیات نفاق، نشان می دهد هر کلمه ای در تعبیر قرآن از روی قصد و برای ایقاع معنایی آمده است و در جایگاهی قرار گرفته که سیاق بیان قرآن اقتضا نموده است تا معنای مورد نظر را به گونه ای ادا کند که لفظی دیگر نمی تواند آن را بیان کند، لذا سبک های به کارگرفته شده در این آیات تصویری بسیار شفّاف از معنای مورد نظر را به مخاطب ارائه می دهد.