نگره شناختی

متن حاضر به بررسی کتاب تصویر و ذهن؛ فیلم، فلسفه و علوم شناختی تالیف گریگوری کوری می پردازد.رویکرد شناختی یکی از دیدگاه های نسبتا متاخر در زمینه روایت شناسی و نیز مطالعات سینمایی است که از دهه 1980 پا گرفت و در پی بررسی فرایندهای ذهنی مخاطب از طریق کاوش عینی در ساز و کار ادراکی و شناختی انسان است. از آنجا که در دو حوزه روایت شناسی و علوم شناختی منابع موجود به زبان فارسی اندک بوده است و کتاب های موجود هم در زمینه مطالعات سینمایی، اعم از تالیف و ترجمه کمتر به نگره شناختی پرداخته اند، ترجمه و چاپ چنین منابعی مغتنم است. در این مقاله سعی شده است پس از معرفی خاستگاه بیرونی اثر و شرح فشرده ای از محتوای آن، با بررسی شکلی و محتوایی کتاب، ضمن برشمردن امتیازها و نکات آموختنی از روش شناسی مولف، برخی از نتیجه گیری ها و خطوط محتوایی کتاب به لحاظ انتقادی سنجیده شود. بویژه آن که در فاصله چاپ نسخه اصلی و ترجمه آن به زبان فارسی، دگرگونی های بسیاری درحوزه فن آوری های سینمایی صورت گرفته که می توانند موجب بازاندیشی در برخی از نظریات طرح شده در کتاب باشند.