کنترل خیرگی

چشم ساکن به عنوان خیرگی ویژه بینایی به مکانی از فضای حرکتی، شاخصی از کنترل حرکت درنظر گرفته می شود. هدف از تحقیق حاضر تعیین ارتباط مدت چشم ساکن و مکان تثبیت خیرگی با عملکرد بود. نمونه تحقیق 60 پسر راست دست بودند. از چارت بینایی اسنلن برای سنجش بینایی استفاده شد. تکلیف هدف گیری، ضربه پات گلف بود و اطلاعات بینایی از طریق عینک ردیابی حرکات چشم و اطلاعات حرکتی از طریق دوربین فیلم برداری ثبت شد. نتایج حاصل از آزمون ضریب همبستگی پیرسون ارتباط بین چشم ساکن و عملکرد را نشان داد. همچنین ارتباط بین مکان تثبیت خیرگی با چشم ساکن و عملکرد به وسیله آزمون ضریب همبستگی اتا مشخص شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس نیز تفاوت معناداری را بین مکان های تثبیت بینایی در متغیرهای چشم ساکن و عملکرد نشان داد. به عبارتی طول مدت و مکان تثبیت بر عملکرد حرکتی مؤثر است. مؤلفه های بینایی می توانند در کنترل حرکتی نقش مؤثری داشته باشند.