الگوی تعاملی

ایجاد همکاری و هماهنگی میان سازمان های فرهنگی از دیرباز مورد توجه و دغدغه مدیران و دلسوزان نظام فرهنگی جمهوری اسلامی ایران بوده است. اکنون که نزدیک به دو دهه از تصویب اولین قانون در راستای ایجاد هماهنگی میان دستگاه های فرهنگی می گذرد به مراتب بیشتر از گذشته، دغدغه عدم هماهنگی میان سازمان های فرهنگی، ذهن و فکر مسئولان را به خود مشغول کرده است. این امر مبین این نکته است که راهکارهای ارائه شده تا کنون نتوانسته است این دغدغه را برطرف سازد و همچنان نیازمند الگویی کارآمد و اثربخش در این زمینه ایم. هدف ما در این مقاله این است که در ابتدا ضمن بیان مسئله و مشکلی که در حال حاضر وجود دارد، به بررسی انتقادی راهکارها و تحقیقاتی که تا کنون در این زمینه ارائه شده، بپردازیم و در ادامه با استفاده از دو رویکرد شبکه ای و مسئله محوری، الگوی پیشنهادی خود برای ایجاد تعامل و همکاری میان سازمان های فرهنگی را با عنوان «الگوی شبکه ای مسئله محور» ارائه کنیم.

رسانه ها یکی از ابزارهای مؤثر در آگاهی بخشی به مردم و نظارت بر نهادهای جامعه از جمله دولت هستند. بهبود تعامل دولت با رسانه ها به هم افزایی آن ها کمک می کند. هدف از پژوهش حاضر نیز طراحی مدل تعاملی سازمان صدا و سیما در بخش معاونت سیاسی با دولت است. بدین منظور این پژوهش با استفاده از روش کیفی انجام شده است. داده های به دست آمده از تحقیقات کتابخانه ای و مصاحبه با کارشناسان و صاحب نظران صدا و سیما و کارشناسان رسانه ای با تکنیک مصاحبه نیمه ساختار یافته حاصل آمده و با بهره گیری از روش تحلیل مضمون، تجزیه تحلیل و واکاوی صورت گرفته است. نتایج تحقیق نشان داد که دولت و سازمان صدا و سیما در بخش اخبار به سه شکل حمایتی، نظارتی و هدایتی می توانند تعامل برقرار کنند. وحمایت سازمان صدا و سیما از دولت باید اولویت نخست باشد تا تعامل به مراحل نظارت و هدایت برسد. هرچند تاکنون به دلیل فقدان قوانین روشن و به روز و عدم درک متقابل، دولت و سازمان صدا و سیما نتوانسته اند انتظارات خود از یکدیگر را مدیریت کنند. شورای نظارت بر سازمان صدا و سیما نیز به عنوان یکی از عوامل اثرگذار در بهبود این تعامل عملکرد موفقی نداشته است.

هدف این پژوهش ارائه الگوی تعاملی نقش های رسانه در جهت عادی سازی جریان مشارکت ورزشی در دوران پساکرونا با استفاده از رویکرد دیمتل بود. تحقیق حاضر از جمله تحقیقات آمیخته می باشد که به صورت روش های کیفی و کمی انجام گردید و با توجه به کاربرد آن در حوزه ورزش از جمله تحقیقات کاربردی می باشد. روش گردآوری اطلاعات در تحقیق حاضر به صورت میدانی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی نخبگان آگاه به موضوع پژوهش که تعداد 14 نفر به عنوان نمونه مشخص گردیدند. ابزار گردآوری تحقیق حاضر در بخش کیفی، مصاحبه نیمه ساختاریافته می باشد. همچنین با توجه به مصاحبه های انجام شده، عواملی شناسایی گردید که این عوامل به عنوان ابزار گردآوری تحقیق در بخش کمی استفاده گردید. این پرسشنامه به دو بخش کلی ویژگی های جمعیت شناختی و سؤال های آن که با توجه روش دیمتل طراحی شده بود. که روایی و و پایایی پرسشنامه مورد تایید قرار گرفت. کلیه فرایند تجزیه و تحلیل داده های تحقیق در نرم افزار EXEL انجام شد. نتایج تحقیق نشان داد که در مجموع 6 نقش کلی شامل نقش انگیزشی، نقش اطلاع رسانی، نقش آموزشی، نقش علمی، نقش اجتماعی و نقش فرهنگی از جمله نقش های رسانه در جهت عادی سازی جریان مشارکت ورزشی در دوران پساکرونا می باشد.همچنین نقش های اطلاع رسانی، آموزشی و علمی به عنوان نقش های علی و نقش های انگیزشی، فرهنگی، و اجتماعی به عنوان نقش های معلولی مشخص گردید.