نگرش به خیانت

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش ناگویی هیجانی، احساس تنهایی و ترس از صمیمیت در نگرش به خیانت در بین مردان انجام گرفت. روش پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بوده و جامعه ی آماری آن تمامی کارکنان مرد شرکت هادیان شهرداری تهران بود که از این جامعه ی آماری 261 نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس نگرش به خیانت واتلی ( 2008 )، پرسشنامه ی ناگویی هیجانی تورنتو (1994)، مقیاس ترس از صمیمیت دسکاتنر و تلن ( 1991 ) و مقیاس احساس تنهایی راسل، پیلائو و کاترونا ( 1980 ) استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون هم زمان انجام شد. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که ارتباط مثبت و معناداری بین ناگویی هیجانی، احساس تنهایی و ترس از صمیمیت با نگرش به خیانت وجود دارد (0/001> P ). علاوه بر این، نتایج تحلیل رگرسیون هم زمان نشان داد که ناگویی هیجانی، احساس تنهایی و ترس از صمیمیت به ترتیب با 0/31، 0/15 و 0/14 قادر به پیش بینی نگرش به خیانت بودند. طبق یافته های به دست آمده می توان گفت ناگویی هیجانی، احساس تنهایی و ترس از صمیمیت از عوامل مهم تأثیرگذار بر نگرش به خیانت در مردان هستند، بنابراین باید با آموزش های مناسب، به بهبود ناگویی هیجانی، احساس تنهایی و ترس از صمیمیت پرداخت تا از این طریق، بتوان به کاهش خیانت در بین مردان کمک کرد.

هدف پژوهش بررسی ارزیابی نگرش نسبت به خیانت و رابطه آن با دلزدگی زناشویی و ناسازگاری در زوجین بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان و مردان با گستره ی سنی مردان 20 تا 50 سال و متاهل شاغل شهر مشهد دربازه زمانی 1398 بود. روش نمونه گیری در تحقیق حاضر از نوع در دسترس می باشد بدین صورت است که از بین تمامی مناطق شهر مشهد با توجه به حجم بالای نمونه فقط ادارات دولتی و پرسشنامه ها را کارمندان اداره های این مناطق پرکردند. ابزار گردآوری داده ها نیز عبارت بودند از: آزمون نگرش به خیانت زناشویی مارک واتلی(2006) ، آزمون دلزدگی زناشویی پاینز(پاینز،1996) و پرسشنامه ناسازگاری بیر – استرانبرگ (1977). طبقه بندی و تحلیل داده های به دست آمده جهت بررسی فرضیه های پژوهش با استفاده از نرم افزار آماریSPSS انجام شد. ابتدا، در قسمت یافته های توصیفی از شاخص های مرکزی، فراوانی، درصد و نمودارهای ستونی استفاده شد. برای بررسی فرضیه های پژوهش از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. یافته ها نشان دادند، بین نگرش به خیانت با دلزدگی زناشویی و ناسازگاری زناشویی رابطه معنی داری وجود دارد و همچنین نگرش به خیانت پیش بینی کننده دلزدگی زناشویی و ناسازگاری زناشویی می باشد.

هدف پژوهش حاضر، اثربخشی آموزش بخشایش بر نگرش به خیانت و اعتماد در روابط بین فردی زنان زخم خورده از خیانت زناشویی بود.این مطالعه از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری بود. نمونه پژوهش 34 نفر از زنان خیانت دیده مراجعه کننده به مراکز مشاوره و مددکاری شهرستان بیرجند بودند که به شیوه نمونه گیری در دسترس هدفمند انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش (16 نفر) و گواه (18نفر) قرار گرفتند و پیش و پس از مداخله و سه ماه بعد، پرسشنامه های نگرش به خیانت(ATIS) و اعتماد در روابط بین فردی را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss21 و آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین میانگین نمرات نگرش به خیانت گروه آزمایش و گواه در مراحل قبل و بعد از مداخله و پیگیری تفاوت معناداری وجود نداشت. در میانگین نمرات اعتماد در روابط بین فردی و خرده مقیاس پیش بینی پذیری گروه آزمایش در مراحل قبل و بعد از مداخله و پیگیری تفاوت معناداری وجود داشت (p<0.01) اما تغییرات گروه گواه معنادار نبود. بنابراین استفاده از بخشایش به عنوان یک رویکرد کارامد و مداخله اثربخش در افزایش اعتماد در روابط بین فردی زنان زخم خورده از خیانت می تواند موثر باشد.واژه های کلیدی: بخشایش، اعتماد در روابط، نگرش به خیانت، خیانت، زنان

هدف از این پژوهش، بررسی نقش تعدیل گری باورهای مذهبی در رابطه بین سبک های دلبستگی با نگرش به خیانت در زنان متاهل شهر تهران بود. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش، زنان متاهل مراجعه کننده به سراهای محله و خانه های سلامت منطقه 3 تهران بودند که به شیوه نمونه گیری در دسترس، 152 زن متاهل انتخاب شده و به پرسشنامه های سبک دلبستگی کولینز و رید (1990)، باورهای دینی (آزمون معبد) گلزاری (1379) و نگرش به خیانت ویتلی (2008) پاسخ دادند. نتایچ پژوهش نشان داد که بین سبک دلبستگی ایمن و نگرش به خیانت در زنان متاهل، رابطه منفی و معنادار وجود دارد و باورهای مذهبی، این رابطه را تعدیل کرده و به میزان چشم گیری منفی تر. از دیگر نتایچ این پژوهش این بود که بین سبک های دلبستگی اجتنابی و نگرش به خیانت در زنان متاهل، رابطه مثبت و معنادار وجود دارد ولی با ورود باورهای مذهبی به عنوان تعدیلگر، رابطه مستقیم سبک های دلبستگی اجتنابی و نگرش به خیانت بی معنی می شود. همچنین نتایج پژوهش نشان داد باورهای مذهبی در رابطه بین سبک های دلبستگی با نگرش به خیانت در زنان متاهل، نقش تعدیل گر ایفا می کند.

هدف: پژوهش حاضر با هدف اصلی پیش بینی نگرش به خیانت بر اساس نقش ابعاد تاریک شخصیت، تمایزیافتگی خود و نگرش جنسی در افراد متقاضی طلاق انجام شده است. روش پژوهش: پژوهش حاضر توصیفی-پیمایشی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل زنان متقاضی طلاق مراجعه کننده به مراکز بهزیستی منطقه ۶ شهر تهران در پاییز ۱۴۰۱ بود که از بین آن ها، تعداد آن ها 230 به صورت در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه نگرش به خیانت زناشویی واتلی (۲۰۰۶)، پرسشنامه سه صفت تاریک شخصیت توسط جانسون و وبستر (۲۰۱۰)، پرسشنامه تمایزیافتگی خود اسکورن و اسمیت (۲۰۰۳) و پرسشنامه نگرش جنسی توسط خوشابی و والایی (۱۳۹۷) به دست آمد. تجزیه وتحلیل داده های خام حاصل از این پژوهش در دو بخش توصیفی و استنباطی با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره صورت گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که ابعاد تاریک شخصیت، تمایزیافتگی خود و نگرش جنسی در نگرش به خیانت تاثیر معناداری دارد. نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت ابعاد تاریک شخصیت، تمایزیافتگی خود و نگرش جنسی در نگرش به خیانت تاثیرگذار است.