شتاب سنج

هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین اثر سه ماه تمرین های مربع گام برداری و مقاومتی بر تعادل وضعیتی و ترس از افتادن در زنان سالمند بود. 35 نفر از زنان سالمند به دو گروه تمرین مربع گام برداری و تمرین مقاومتی تقسیم شدند. از آزمون های ایستادن روی یک پا، برگ، دستیابی عملکردی، 10 متر راه رفتن، آزمون برخاستن و حرکت کردن و نمره ترس از افتادن استفاده شد. نتایج افزایش معنا داری را برای شاخص تعادل، ایستادن روی یک پا، برگ، دستیابی عملکردی، 10 متر راه رفتن و نمره ترس از افتادن در زنان سالمند در هر دو گروه تمرین مربع گام برداری و تمرین مقاومتی نشان داد (05/0 > p)، اما تفاوت معناداری بین دو گروه تمرین مشاهده نشد (05/0 < p). از یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گیری کرد که هر دو نوع تمرین اثربخش بوده اند. همچنین، تمرین مربع گام برداری نسبت به تمرین های مقاومتی به طور برابری باعث بهبود تعادل شد.

تعادل مفهومی پیچیده است به ویژه هنگامی که یک فرد بخواهد مهارت حرکتی پیچیده ای را انجام دهد؛ بنابراین، تعادلِ در هنگام فعالیت به لحاظ عملکردی نسبت به تعادل ایستا و پویا، که بدون اجرای مهارت انجام می شود، از اهمیت بیش تری برخوردار است. هدف از این پژوهش ارایه شاخص جدید تعادل هنگام فعالیت در بازیکنان فوتبال حرفه ای بود. 27 نفر از نوجوانان (12-14سال) حاضر در لیگ برتر فوتبال ایران در این پژوهش شرکت نمودند. به منظور سنجش تعادل، فعالیت و مهارت بازیکنان از آزمون های تعادل ایستا، دینامیک، دویدن و دریبل زدن استفاده شد. در مدت انجام این آزمون ها علاوه بر امتیاز متناسب با هر آزمون، شتاب مرکز بدن با استفاده از شتاب سنج ثبت و با تحلیل آن شاخص تعادل هنگام فعالیت محاسبه شد. نتایج، ضریب همبستگی مثبت و معنی داری را میان شاخص تعادل با امتیاز تعادل ایستا و پویا نشان داد (0/002 p= ، 0/6 r= )؛ همچنین، میان نمره شاخص تعادل با امتیاز مهارت دریبل زدن همبستگی منفی و معنی دار مشاهده گردید (0/026 p= ، 0/45 r=- ) که می توان آن را به لزوم چابکی بازیکن تفسیر کرد. از نتایج این پژوهش چنین استنباط می شود که شاخص معرفی شده نه فقط برای تعادل بلکه برای بررسی مهارت بازیکن نیز موفق بود.

هدف: اطلاعات کمی در مورد تأثیر مداخلات مبتنی بر خودمختاری بر روی انگیزش و فعالیت بدنی عینی (اندازه گیری شده با شتاب سنج) در دانشجویان وجود دارد. بنابراین، هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر یک دوره مداخله مبتنی بر نیاز خودمختاری بر روی انگیزش و مشارکت دانشجویان دانشگاه فرهنگیان سیستان و بلوچستان بود. مواد و روش ها: روش تحقیق از نوع نیمه تجربی بود. شرکت کنندگان شامل 60 دانشجو دختر دانشگاه فرهنگیان سیستان و بلوچستان با دامنه سنی 19 تا 21 سال (میانگین سنی 84/19 سال) بودند که به طور تصادفی در دو گروه با انتخاب (30 نفر) و بدون انتخاب (30 نفر) قرار گرفتند. پروتکل تحقیق شامل مراحل پیش آزمون و پس آزمون بود. فعالیت بدنی به طور عینی با استفاده از شتاب سنج (ActiGraph GT3X-BT) اندازه گیری شد و از مقیاس انگیزش ورزشی-2  برای سنجش انگیزش استفاده گردید. برنامه مداخله به مدت 12 هفته به طول انجامید. برای تحلیل داده ها از آزمون های تی مستقل و تحلیل واریانس استفاده شد.  یافته ها: نتایج نشان داد که مداخله مبتنی بر خودمختاری باعث افزایش انگیزش خودمختار و فعالیت بدنی و کاهش انگیزش کنترل شده در دانشجویان شد. علاوه بر این، دانشجویان از دستورالعمل های سازمان جهانی بهداشت مبنی بر شرکت در 60 دقیقه MVPA در روز پیروی نکردند. نتیجه گیری: این نتایج نشان دهنده اثربخشی مثبت سبک های تدریس مبتنی بر نظریه خودتعیین گری است. بنابراین، اساتید تربیت بدنی در دانشگاه ها می توانند با استفاده از سبک های تدریس مبتنی بر نظریه خودتعیین گری باعث ارتقاء سطح فعالیت بدنی سلامت-محور دانشجویان شوند که در واقع یکی از اهداف اصلی درس تربیت بدنی عمومی نیز می باشد.