کیفیت گزارش مالی

پژوهش حاضر به بررسی نقش تعدیل گری کیفیت گزارش مالی بر رابطه بین حاکمیت شرکتی و ریسک نقد شوندگی سهام در بورس اوراق بهادار تهران مربوط به 98 شرکت نمونه طی دوره زمانی 6 ساله (1390 تا 1395) می پردازد. پژوهش حاضر از نظر هدف از نوع تحقیقات کاربردی و از نظر ماهیت از نوع پژوهش های توصیفی می باشد. روش نمونه گیری پژوهش حذفی سیستماتیک می باشد. بدین منظور با استفاده از روش بررسی میدانی و اسنادکاوی، داده های خام مربوط به صورت های مالی با استفاده از نرم افزار تدبیرپرداز و همچنین با مراجعه به سایت های مدیریت پژوهش، توسعه و مطالعات اسلامی و استفاده از شبکه جامع اطلاع رسانی (کدال) بورس اوراق بهادار جمع آوری گردید و استفاده از روش های آمار توصیفی و الگوی داده های تابلویی مورد آزمون و تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. همچنین در برآورد مدل از نرم افزار ایویوز استاتا، نسخه 12 استفاده شده است. نتایج حاصل از فرضیه پژوهش حاکی از وجود بین حاکمیت شرکتی و ریسک نقد شوندگی سهام بود. همچنین مشخص شد کیفیت گزارش مالی بر رابطه بین حاکمیت شرکتی و ریسک نقد شوندگی سهام تاثیرگذار است.

نظریه نمایندگی، کیفیت گزارشگری مالی را به عنوان راه حلی برای کاهش چالش سرمایه گذاری کم و افزایش سرمایه گذاری با کاهش اطلاعات نامتقارن در نظر می گیرد. در سرمایه گذاری های کارا، پیامدهای اقتصادی کیفیت گزارشگری مالی در مالکیت خانوادگی و غیرخانوادگی متفاوت هستند. این پژوهش، ارتباط مالکیت خانوادگی و کیفیت گزارش مالی بر کارایی سرمایه گذاری را در طول دوره 1391 تا 1396 برای شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بررسی نموده است. همچنین، این پژوهش بر دو نظریه نمایندگی و رفتاری تأکید دارد. براین اﺳﺎس، مدل های پژوهش تحت مدل های روش حداقل مربعات معمولی و رگرسیون چندمتغیره ﺑﺮآورد شد و ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﺮای ﻫﺮﯾﮏ از ﻣﺪل ﻫﺎ ﻣﻮرد ﺗﺠﺰﯾﻪ وﺗﺤﻠﯿﻞ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. نتایج این بررسی نشان می دهد که شرکت ها با کیفیت گزارشگری مالی و مالکیت خانوادگی بالاتر، از کارایی سرمایه گذاری بالاتری نیز برخوردار هستند. علاوه بر این، کیفیت گزارشگری مالی و مالکیت خانوادگی بالاتر، میزان سرمایه گذاری را کاهش می دهند. در کسب و کارهایی که مالکیت خانوادگی دارند، تأثیر کیفیت گزارشگری مالی بر کارایی سرمایه گذاری بیشتر است.