دل تاریکی

هدف از پژوهش کنونی بررسی راهبردهای ترجمه افعال ناقل به فارسی در چارچوب رهیافت معناشناسی قالبی است. بدین منظور در گام اول تمام ٣٦٠ فعل ناقل موجود در متن اصلی رمان دل تاریکی استخراج شد و سپس مطابق با فهرست قالبی سمز (2009) با ناقل های مورد استفاده در برگردان فارسی اثر توسط صالح حسینی به طور تطبیقی بررسی شد. یافته ها علاوه بر بسامد بسیار بالای قالب های معنایی ارتباط بیانی، حاکی از بسامد نسبی قالب های ارتباط پرسشی، ارتباط حفظ نوبت، ارتباط حالتی، و ارتباط صوتی و نیز رخداد اندک یا عدم وجود مصادیق مربوط به سایر قالب ها در هر دو اثر بود. در گام بعدی پژوهش، دوازده راهبرد ترجمه که توسط مترجم استفاده شده بود، شناسایی شد. یافته ها حاکی از آن بود که پس از راهبرد برگردان تحت اللفظی، راهبردهایی نظیر تبدیل ناقل های لحنی به خنثی، تبدیل فعل غیرناقل به ناقل، استفاده از ساخت های قید + فعل و عبارت حرف اضافه + فعل، و تبدیل فعل ناقل به دو ناقل در متن مقصد بیشترین بسامد را در پیکره زبانی داشتند. با توجه به یافته ها به نظر می رسد زبان انگلیسی به ویژه در گونه ادبی روایی خود از افعال گفتاری بیشتر و ساخت های با انعطاف بیشتری نسبت به فارسی بهره می جوید که برگردان آن ها را برای مترجم فارسی چالش برانگیز می سازد. از نتایج این تحقیق و تحقیقات تکمیلی مشابه می توان در توانمندسازی مترجمان تازه کار و کمک به غنای ظرفیت برگردان فارسی بهره جست.

در این مقاله، پژوهشگر بر آن است که نشان دهد رمان دل تاریکی (۱۸۹۹) اثر جوزف کنراد، یک متن استعماری است و تاییدگر ایدئولوژی و سیاست استعمارگری اروپایی، به خصوص بریتانیای عصر ویکتوریا، می باشد. در این راستا، با استفاده از تحلیل بینامتنی تاریخ باوری نوین و دیدگاه های نقادانه ی منتقدان نامی مطالعات پسااستعماری، پژوهش گر می کوشد تا گفتمان نژادپرستی متن را مشخص کند، و بدین ترتیب نشان دهد که رمان کنراد در حقیقت بخشی از نظام استعمارگری اروپایی است که با واژگون نمایی و فرومایه انگاری آفریقا و بومیان، تصویری ترسناک و ناخوشایند از سرزمین و مردمان غیراروپایی ترسیم کرده است تا بر لزوم سلطه ی استعماری آفریقا تاکید کند.