تل تبا

ایجاد نقش برجسته ها،یکی از سنت هایی است که حاکمان وقت، برای جاودان ساختن خواست ها و اندیشه های خود از آن بهره برده اند. آن ها در حقیقت برگ هایی از کتاب مصور تاریخ و فرهنگ و هنر هستند که در پس آن اندیشه های فراوانی نهفته و یادمان های ارزنده تاریخی هستند؛که نه تنها، اطلاعات گرانبهایی در خصوص سبک های هنری آن زمان در اختیار پژوهشگران قرار می دهند، بلکه داده های ارزشمندی در تحقیقات و مطالعات نیز محسوب می شوند. به طورکلی، هدف این تحقیق، آن بوده تا با بهره گیری از شیوه تطبیقی و با تاکید بر ارزش های بصری دو نقش برجسته نبرد تَل تبا و ستون تراژان، شباهت ها، تفاوت ها، کیفیت تصویرهای ترسیمی،چگونگی مصورشدن تزیینات و هماهنگی آن ها با فضای نقش برجسته ها و تاثیر نگاه تاریخی آن دوران بر کیفیت آثار، به روش تاریخی-تحلیلی و با بهره گیری از منابع کتاب خانه ای مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد.یافته های تحقیق بیانگر این است که، اشتیاق رومیان به روایتِ وابسته به رویدادهای واقعی، بیش تر به روش آشوری ها شباهت دارد؛ تا یونانی ها. این نقوش برجسته بدان جهت اهمیت خاص دارند که پایان یافتن یک دوره و آغاز دوره بعدی را پیش گویی می کنند.در نهایت، می توان نتیجه گرفت که تمامی تدابیری را که آشوریان در نقش برجسته های روایتی خویش به کار می برده اند، رومیان نیز همین اصول و تدابیر را باردیگر پس از قرن ها در هنر نقش برجسته شان به کار بردند.