رویکرد آموزشی

هدف از این پژوهش اولویت بندی رویکردها و روشهای آموزش المپیزم با توجه به معیارهای فرهنگی و آموزشی کشور است. در ابتدا جهت مشخص نمودن معیارهای مورد مطالعه از روش دلفی فازی و سپس برای وزندهی به نظر دبیران تربیت بدنی به رویکردها و روشهای آموزشی از روش تاپسیس استفاده شد. نمونه آماری تحقیق متشکل از دو گروه بود؛ گروه اول 15 نفر از متخصصین حوزه تربیت بدنی که در زمینه المپیزم سابقه پژوهش داشتند و گروه دوم 300 نفر از دبیران تربیت بدنی فعال در آموزش و پرورش بودند. پنج معیار منابع دانش، عوامل فرهنگی، منابع مالی، اثربخشی و امکانات سخت افزاری بعنوان معیارهای تأثیرگذار توسط متخصصین انتخاب شدند. با در نظر گرفتن این پنج معیار، رویکرد زندگی محور با ضریب نزدیکی 0/804 از بالاترین اولویت و رویکرد مبتنی بر تجربه با ضریب نزدیکی 0/733 از پایینترین اولویت بعنوان رویکردهای آموزش المپیزم در مدارس برخوردار بودند. در میان روشهای آموزش، ترکیب ارزشها با چالشهای اجتماعی روز دانش آموزان و آموزش مسائل اجتماعی با استفاده از تجربیات قهرمانان ورزشی در رتبه های اول و دوم قرار گرفتند. با توجه به نو بودن آموزش المپیک در حوزه آموزشی، منابع دانش جزء مهمترین معیارها در انتخاب رویکردها و روشها میباشند. همچنین انتخاب رویکرد زندگی محور بیانگر نیاز سیستمهای آموزشی به جدا شدن از رویکردهای سنتی آموزش و همراه شدن با سیستمهای آموزشی روز دنیا است. علاوه بر این موارد، تلفیق زندگی اجتماعی با آموزه های المپیزم و تربیت بدنی دامنه تأثیرگذاریِ روشهای آموزشی را بسیار گسترده میسازد.

آموزش ابزارهای بررسی پایداری برای مهندسان عمران باید با هدف اتخاذ پایدارترین تصمیمات مهندسی در پروژه ها صورت گیرد. هدف اصلی این پژوهش مقایسه به کارگیری رویکرد پایداری در آموزش مهندسی عمران در ایران با برخی کشورهای توسعه یافته است. در این پژوهش از روش توصیفی_ مقایسه ای جهت سنجش عوامل مورد بررسی استفاده شده است. در همین راستا، ضمن بررسی دیدگاه های سازمان های حرفه ای داخلی و خارجی، به اهمیت آموزش پایداری پرداخته شده و با شرح مباحث آموزشی پایداری در برخی دانشگاه های مطرح جهان و مقایسه آن ها با برنامه مصوب آموزشی مهندسی عمران در کشور، راهکارهایی را برای آموزش پایداری در مهندسی عمران ارائه می دهد. با توجه به مطالعات انجام شده، مشخص گردید در برخی جنبه ها می توان در برنامه های آموزشی مراکز آموزش عالی کشور، در جهت آموزش مفاهیم پایداری تجدید نظر گردد. با اصلاح و به روزرسانی شیوه های تدریس و ارتباط دانشجویان با صنعت و شرکت های دانش بنیان، مفاهیم پایداری به صورت عملیاتی آموزش داده شود، به گونه ای که دانشجویان بتوانند پس از گذراندن دروس مربوط، آمادگی لازم جهت اعمال این مفاهیم در طراحی ، ساخت و بهره برداری از زیرساخت های عمرانی را کسب کنند. استفاده از رویکردهای تعاملی _ تشویقی و فعالیت های گروهی میان دانشجویان و مهندسان عمران می تواند به ارتقای کیفیت آموزش پایداری کمک کند.

رویکردهای مختلفی در خصوص آموزش تاریخ در مدرسه وجود دارد. رویکرد چندمنظری از جمله رویکردهای نوینی است که در سه دهه اخیر در مجامع علمی و آموزشی کشورهای پیشرو در حوزه آموزش مطرح بوده و برخی کشورها این رویکرد را در برنامه درسی خود گنجانده اند. این مقاله به روش اسنادی و با مرور نظام مند ادبیات آموزش تاریخ و شناسایی منابع معتبر و به روز، از طریق پایگاه های اطلاعاتی بین المللی، فارسی و موتور جستجوی علمی انجام شده است. بر اساس یافته های پژوهش، چندمنظری در آموزش تاریخ به معنای بررسی رویدادهای تاریخی از چشم اندازهای مختلف و دیدگاه های متعدد است و با کاربست آن در یادگیری تاریخ، دانش آموزان مهارت های سواد تاریخی و تفکر انتقادی خود را ارتقاء می دهند و قادر به یادگیری مادالعمر خواهند بود. این رویکرد همچنین قابلیت بسیاری برای تربیت و رشد شهروندانی را دارد که دارای ذهنی باز، آگاه از تنوع، متمایل به پذیرش تکثر و تفاوت ها باشند و برای مردمان، فرهنگ ها، مذاهب و زبان های دیگر احترام قائل شوند. در شرایطی که اسناد تحولی بر یادگیری فعال، فکورانه و مهارت محور توجه و تأکید دارند و تاریخ را یکی از منابع معتبر تفکر و شناخت می شمارند، انتظار می رود که این مقاله اسباب تأمل و گفت وگوی جدی پژوهشگران حوزه تعلیم و تربیت، دست اندرکاران تدوین برنامه درسی، مؤلفان کتاب های درسی و معلمان تاریخ  در ایران به رویکردهای سازنده گرا در آموزش تاریخ باشد.