نقص غلبه پا

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین عصبی- عضلانی بر عملکرد حرکتی و قدرت زنان فعال با نقص غلبه پا بود. 26 زن فعال دارای نقص غلبه پا (25-18سال) به صورت هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در گروه کنترل و تمرین قرار گرفتند. حداکثر گشتاور اکستنسوری و فلکسوری زانوی برتر و غیربرتر با استفاده از دستگاه ایزوکینتیک به صورت کانسنتریک و اکسنتریک و با سرعت60 درجه بر ثانیه و عملکرد حرکتی به وسیله پرش تاک اندازه گیری شد. هر دو گروه پیش آزمون را پیش از شروع دوره تمرینی و پس آزمون را دو روز بعد از اتمام تمرینات در گروه تجربی انجام دادند. برای تحلیل آماری از آزمون های t همبسته و آنالیز کوواریانس در سطح معناداری 95/0 استفاده شد. در پیش آزمون عملکرد حرکتی و قدرت بین دو گروه تمرین و کنترل اختلاف معناداری مشاهده نشد (05/0<P). آزمون تی همبسته نشان از اختلاف معنادار عملکرد حرکتی و قدرت در گروه تمرین داشت (05/0>P). درحالی که نمرات عملکرد حرکتی و قدرت گروه کنترل اختلاف معناداری را نشان نداد (05/0<P). همچنین در پس آزمون، اختلاف معناداری بین امتیازهای دو گروه یافت شد (05/0>P). با توجه به تأثیر تمرینات نوروماسکولار بر بهبود عملکرد و قدرت اندام تحتانی زنان دارای غلبه پا، استفاده از این تمرینات در برنامه های پیشگیری و بازتوانی افراد پیشنهاد می شود.