ویلیام مویر

از آغازین سال های ظهور اسلام و گسترش آن در سرزمین های مسیحی نشین، موضع گیری متفاوتی نسبت به اسلام و به خصوص پیامبر(ص) گرفته شد و عمده این مواضع، قالب مقابله داشت. پس از قرن هفدهم میلادی، با ترجمه قرآن به زبان های اروپایی و پیدایش کرسی های زبان عربی، تا حدودی زمینه نگاه متعادل تر نسبت به زندگانی پیامبر(ص)، فراهم شد، اما پیدایش هژمونی استعمار در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، محققان جدیدی را به عرصه آورد که با وجود تجهیز به سلاح علم، انگیزه های استعماری دول خود را تأمین می کردند. ویلیام مویر، یکی از مهم ترین نمایندگان استعمار است که کتاب وی با عنوان زندگانی محومت ، از جمله منابع مورد استفاده اسلام شناسان محسوب می شود. در مقاله حاضر، پس از بیان نظریات مویر درباره وحی، با استفاده از استدلال های عقلانی و صحت سنجی روایات، بدان پاسخ داده شده است. نتایج، نشان داد که مویر، به گزینش روایات ساختگی روی آورده و با حذف برخی از روایات و برگرداندن معنای آن، تنها براساس پیش فرض ذهنی خود عمل کرده است.

این پژوهش سعی دارد بازتولید مبانی مسیحیت پروتستانی در دوره ی استعماری عصر ویکتوریایی، با انگاره سازی از شخصیت پیامبر اسلام(ص) در کتاب زندگانی محمد نگاشته ی ویلیام مویر را بررسی کند. در این نوشتار، به این سؤال پاسخ داده می شود که چرا کتاب مویر با آنکه از متون آغازینی است که در قرن نوزدهم با صورتی نزدیک به پژوهش های آکادمیک و روشمند نوین نوشته شده، ولی هنوز ایستارهای مذهبی مسیحیت پروتستانی را بازتاب می دهد؟ و اصولاً این بازتاب به چه شکلی قابل شناسایی است؟ مویر به عنوان یک کارمند دولت استعماری و همچنین یک میسیونر پروتستان، نمونه ی خوبی برای فضای اندیشگانی زمانه ی خود به حساب می آید. او با وجود بهره گیری وسیع از منابع اسلامی در پردازش انگاره هایی درباره ی پیامبر اسلام، هنوز ایستارهای مذهبی پروتستانی را بازتولید می کرد. مویر با روشِ در قیاس قراردادن پیامبر اسلام(ص) با حضرت مسیح(ع)، انگاره هایی را بازتاب داد که اسلام را خشن و ضدتمدن و دروغین جلوه دهد. بررسی متونی از این دست نشان می دهد که چرا با وجود تحولات علمی چشمگیر در جهان غرب، تا نیمه ی قرن بیستم هنوز ایستارهای مذهبی قوی ترین تأثیر را در انگاره های تولیدشده از پیامبر داشتند.