اشتیاق ورزشی

شرکت در فعالیت ورزشی منظم برای ارتقاء سلامت روانی و جسمانی ضروری است. محققان یکی از دلایل کناره گیری از ورزش را ادراک بی رمقی (تحلیل رفتگی) می دانند که حاصل تنیدگی شدیدی است که به دنبال نیازهای بدنی، روانی و هیجانی به وجود می آید. برای پیش بینی تحلیل رفتگی، مسأله این است که آیا اشتیاق به فعالیت ورزشی می تواند از عوامل بروز آن باشد؟ بنابراین، هدف از این تحقیق بررسی ارتباط بین تحلیل رفتگی ورزشی با نوع اشتیاق در دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه تهران بود. جامعه آماری این تحقیق را تمامی دانشجویان دانشکده تربیت بدنی تشکیل می دادند که از بین آن ها 173 نفر پرسشنامه های مورد نظر را تکمیل کردند. روش تحقیق از نوع همبستگی بود. ابزارهای مورد استفاده عبارتند از: پرسشنامه جمعیت شناختی، پرسشنامه تحلیل رفتگی ورزشی (ABQ) رادک و اسمیت (2003) و پرسشنامه اشتیاق ورزشی والراند و همکاران (2011). با توجه به طبیعی بودن توزیع داده ها، از روش همبستگی پیرسون برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح معناداری 0/05≥ P استفاده شد. نتایج نشان داد اشتیاق وسواسی با تمامی ابعاد تحلیل رفتگی ورزشی دانشجویان ارتباط معنادار دارد (با واماندگی هیجانی- بدنی 0/50، با حس کاهش عملکرد 23/0 و با حس کاهش ارزشمندی 0/26). از طرف دیگر، اشتیاق هماهنگ با هیچ یک از عوامل تحلیل رفتگی ارتباط معنادار نداشت. با توجه به نتایج به دست آمده از این تحقیق، می توان گفت که ورزشکارانی که اشتیاق وسواسی نسبت به فعالیت شان دارند از احتمال بیشتری در ادراک تحلیل رفتگی ورزشی برخوردارند و امکان این که ورزشکاران با اشتیاق هماهنگ، تحلیل رفتگی را تجربه کنند، پایین است.

هدف این مقاله بررسی اثربخشی آموزش مسئولیت شخصی- اجتماعی بر اشتیاق ورزشی و خودکارآمدی ورزشی در ورزشکاران نوجوان است. روش تحقیق به صورت نیمه تجربی و از نوع تحقیقات کاربردی است. جامعه آماری را کلیه ورزشکاران نوجوان تیم های ورزشی گروهی شهر کرمانشاه تشکیل دادند. در این پژوهش بر اساس پژوهش نورایندری و همکاران(2018) ورزشکاران نوجوان تحت برنامه آموزشی مسئولیت شخصی و اجتماعی (TPSR)طی 10 جلسه آموزش 90 دقیقه ای قرار گرفتند. برای سنجش شور و اشتیاق به فعالیت ورزشی از پرسشنامه شور و اشتیاق به فعالیت والرند (2003) و برای سنجش خودکارآمدی از پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران (1982) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی میانگین و انحراف استاندارد و جهت ازمون داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد. نتایج نشان داد: آموزش مسئولیت شخصی- اجتماعی بر اشتیاق ورزشی و خودکارآمدی ورزشی در ورزشکاران نوجوان اثر معنی داری دارد. آموزش مسئولیت شخصی- اجتماعی بر خودکارآمدی ورزشی در ورزشکاران نوجوان اثر معنی داری دارد

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه علّی بهزیستی روانی و درگیری تحصیلی با میانجی گری اشتیاق ورزشی در دانش آموزان بود. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی و از نوع مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهرستان بروجرد در سال تحصیلی 1401 – 1400 بود که به صورت تصادفی خوشه ای تعداد 450 نفر به عنوان نمونه انتخاب شد. داده های پژوهش به کمک پرسشنامه های بهزیسیتی روانی، درگیری تحصیلی و اشتیاق ورزشی گردآوری گردید. داده ها با استفاده از روش معادلات ساختاری مورد تحلیل قرارگرفت. نتایج مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که بهزیستی روانی اثر مستقیم معناداری بر درگیری تحصیلی دانش آموزان دارد. همچنین بهزیستی روانی به طور غیر مستقیم و از طریق اشتیاق ورزشی اثر معناداری بر درگیری تحصیلی دارد. نتایج نشان می دهد با توجه داشتن به متغیرهای بهزیستی روانی و اشتیاق ورزشی می توان افزایش درگیری تحصیلی دانش آموزان را انتظار داشت.