نهایی خواهی

پژوهش حاضر به بررسی رابطه الگوهای ارتباطی خانواده، نهایی خواهی و حمایت اجتماعی با خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهرستان بدره در سال تحصیلی 93/92 پرداخته است. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. تعداد 162 نفر از دانش آموزان دختر از بین دانش آموزان دوره متوسطه شهرستان بدره در سال تحصیلی 93-92 از شش دبیرستان با روش تصادفی چندمرحله ای، به عنوان نمونه انتخاب و در این پژوهش شرکت نمودند. شرکت کنندگان پرسش نامه تجدید نظر شده الگوهای ارتباطی خانواده (RFCP)، پرسش نامه نهایی خواهی در مدرسه، مقیاس چندبُعدی حمایت اجتماعی ادراک شده (MSPSS) و پرسش نامه خودکارآمدی تحصیلی مک ایلروی و بانتینگ را تکمیل نمودند. در این پژوهش، از روش های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون همزمان و گام به گام استفاده گردید. نتایج ناشی از تجزیه و تحلیل همبستگی به روش پیرسون نشان داد که بین تمام متغیرهای پیش بین به غیر از خرده مقیاس حمایت اجتماعی ادراک شده سایر افراد مهم در زندگی با متغیر ملاک (خودکارآمدی تحصیلی) رابطه معناداری وجود دارد. هم چنین نتایج ناشی از تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که متغیرهای نهایی خواهی مثبت، نهایی خواهی منفی و الگوی ارتباطی خانواده (بُعد گفت وشنود) به ترتیب بیشترین توان برای پیش بینی خودکارآمدی تحصیلی را دارند.

نستوهی از مهم ترین ویژگی های روانشناختی مؤثر بر موفقیت ورزشکاران است. یکی از مسائل بسیار مهم درک عوامل مؤثر برآن است، به نظر می رسد از راهکارهای توسعه این ویژگی توجه به معیارهای تعیین شده است. از این رو مسئله پژوهش حاضر بررسی رابطه بین نهایی خواهی رقابتی و نستوهی در رزمی کاران نخبه بود، طرح این پژوهش همبستگی و جامعه آماری آن کلیه رزمی کاران ایرانی حاضر در اردوهای تیم ملی بود، نمونه پژوهش 132 ورزشکار بودند که به روش تصادفی انتخاب شدند و مقیاس های نهایی خواهی استوبر و همکاران (2007) و نستوهی شیرد و همکاران (2009) را تکمیل نمودند. داده ها از طریق آزمون های آماری همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه و آنوا تحلیل شد. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که نهایی خواهی با نستوهی رابطه معناداری دارند. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد ابعاد نهایی خواهی مثبت و منفی به ترتیب به صورت مثبت و منفی در مجموع 34 درصد از تغییرات نستوهی را پیش بینی می کند . نتایج آنوا نشان داد که مردان نسبت به زنان به طور معناداری از نهایی خواهی مثبت تری و نستوهی بالاتری برخوردارند (0/01 ≥ P ). در کل، ابعاد نهایی خواهی می توانند هدف مفیدی به منظور پی ریزی برنامه های آموزشی نستوهی رزمی کاران و هم چنین برای استعدادیابی در آن ها مورد توجه قرار گیرد. همچنین نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که بین نهایی خواهی مثبت و منفی با نستوهی به ترتیب ارتباط مثبت و منفی معناداری (0/01 p< ) وجود دارد. این بدان معناست که ورزشکارانی که دارای ویژگی نهایی خواهی منفی می باشند، نستوهی کمتری دارند.

نهایی خواهی ویژگی چندبعدی مؤثر بر موفقیت ورزشی است، باوجود این که این عامل با تجربه هیجانات مختلف همبسته است اما ارتباط آن با راهبردهای تنظیم هیجان در ورزشکاران بررسی نشده است، ازاین رو مسئله پژوهش حاضر بررسی رابطه بین ابعاد نهایی خواهی و راهبردهای تنظیم هیجان در تکواندوکاران نخبه بود. طرح این پژوهش توصیفی- همبستگی و جامعه آماری آن تکواندوکاران ایرانی شرکت کننده در مسابقات لیگ برتر بودند نمونه پژوهش 132 تکواندوکار بودند که با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و مقیاس های نهایی خواهی ( استوبر و همکاران، 2007) و تنظیم هیجان (گروس و جونز، 2003) را تکمیل نمودند. داده ها از طریق آزمون های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش همزمان تحلیل شد. تحلیل داده ها نشان داد که بین نهایی خواهی مثبت و راهبرد بازارزیابی همبستگی مثبتی وجود دارد درحالی که بین نهایی خواهی منفی و راهبرد بازداری همبستگی منفی وجود دارد، این روابط در مورد نهایی خواهی منفی معکوس بود، نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که ابعاد نهایی خواهی مثبت و منفی به ترتیب 33 و 41 درصد از واریانس راهبردهای بازارزیابی و بازداری را پیش بینی می کنند (0/05> p ). براساس یافته های حاضر می توان نتیجه گرفت که ابعاد نهایی خواهی نقش مهمی در انتخاب راهبردهای تنظیم هیجان ایفا می کنند و نوع راهبردهای مورد استفاده افراد متناسب با این ابعاد می باشد.

زمینه: عاطفه ی منفی موجب می شود که فرد به طورکلی تکلیف را نادیده بگیرد و دچار تعلل گرایی شود و در مقابل عاطفه ی مثبت موجب افزایش شاخص های مفید تفکر و کاهش تعلل گرایی می شود. همچنین برخی تحقیقات نشان داده اند که بین انواع نهایی خواهی و تعلل گرایی تحصیلی رابطه وجود دارد. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه چندین متغیر شامل عاطفه مثبت و منفی و نهایی خواهی چندبعدی در قالب یک مدل با تعلل گرایی تحصیلی انجام شد. روش: طرح پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر دوره متوسطه مدارس دولتی در مناطق 2، 4 و 8 شهر تهران بود که در سال تحصیلی 1396-1395 در این مدارس مشغول به تحصیل بودند. نمونه پژوهش حاضر نیز شامل 400 نفر از این دانش آموزان بود که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. اعضای نمونه به پرسشنامه های تعلل گرایی تحصیلی سولومون و راث بلوم (1984) و نهایی خواهی چندبعدی هویت و فلت (1991) پاسخ گفتند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل مسیر استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان دهنده برازش مدل با داده ها و وجود رابطه بین عواطف مثبت و منفی و انواع نهایی خواهی با تعلل گرایی تحصیلی بود؛ ضرایب استاندارد رابطه بین عاطفه مثبت با تعلل گرایی تحصیلی برابر با 0/361- ، رابطه بین عاطفه منفی با تعلل گرایی تحصیلی برابر با 0/044، رابطه بین نهایی خواهی خودمدار با تعلل گرایی تحصیلی برابر با 314/0- ، رابطه بین نهایی خواهی دیگرمدار با تعلل گرایی تحصیلی برابر با 285/0 بودند و همگی این ضرایب معنادار بودند(0/01> p ). همچنین ضریب استاندارد مربوط به رابطه بین نهایی خواهی جامعه مدار با تعلل گرایی تحصیلی برابر با 0/114 بود که معنادار نبود(0/05< p ). عدم معنی داری ضریب بدست آمده نشان می دهد که نهایی خواهی جامعه مدار نمی تواند تعلل گرایی تحصیلی را پیش بینی نماید. نتیجه گیری: عواطف مثبت و منفی و انواع نهایی خواهی در قالب یک مدل قادر به پیش بینی تعلل گرایی تحصیلی در دانش آموزان هستند.

زمینه: متخصصان بر این باورند که نهایی خواهی می تواند با بسیاری از خصوصیات روان شناختی دیگر آدمی ارتباط داشته باشد. از جمله این متغیرها می توان به متغیرهای حرمت خود، انگیزش و پیشرفت تحصیلی اشاره کرد. هدف: این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین نهایی خواهی با حرمت خود، پیشرفت و انگیزش تحصیلی دانش آموزان انجام گرفت. روش: روش تحقیق در آن توصیفی و از نوع همبستگی بود و جامعه آماری آن شامل تمامی دانش آموزان پایه ششم مدارس ابتدایی شهر فامنین به تعداد 245 دانش آموز بود که در سال تحصیلی 97-1396 مشغول به تحصیل بودند. برای نمونه گیری از روش خوشه ای تک مرحله ای استفاده شد. بر این اساس، تعداد 150 دانش آموز (شامل 95 دختر و 57 پسر) بر اساس فرمول حجم نمونه کرجسی و مورگان (1970) انتخاب شد. ابزارهای گردآوری داده ها شامل نسخه ترجمه شده و معتبر شده مقیاس نهایی خواهی هیل، سیاهه حرمت خود کوپر اسمیت، و پرسشنامه انگیزش تحصیلی هارتر بودند. همچنین برای سنجش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان از معادل کمّی شده نتایج آزمون های کیفی ماهانه دانش آموزان استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین نهایی خواهی مثبت با حرمت خود و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت و معنادر و بین نهایی خواهی منفی با حرمت خود و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه منفی و معنادر وجود دارد (0/05> P ). همچنین معلوم شد که بین نهایی خواهی مثبت با انگیزش تحصیلی درونی و بیرونی به ترتیب رابطه مثبت و منفی معنادار و بین نهایی خواهی منفی با انگیزش تحصیلی درونی و بیرونی به ترتیب رابطه منفی و مثبت معنادار وجود دارد (0/05> P ). نتیجه گیری: به منظور افزایش حرمت خود، انگیزش و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان به ایشان نحوه تمرکز بر جنبه های مثبت نهایی خواهی آموزش داده شود.

زمینه: نهایی خواهی از عواملی است که باعث به وجود آمدن سازش نایافتگی و اختلاف زوجین می شود. اثربخشی زوج درمانگری و درمان مبتنی بر پذیرش بر متغیرهای مختلفی در زندگی زوجین تأیید شده است، اما مسئله اصلی این است که چه درمانگری برای زوجین سازش نایافته کارایی بیشتری دارد؟ هدف: مقایسه اثربخشی زوج درمانگری و درمان مبتنی بر پذیرش بر نهایی خواهی زوجین سازش نایافته بود. روش: پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زوجین سازش نایافته شهرشیراز که به دادگاه خانواده شهر شیراز در سال 1397 مراجعه کرده اند بود. از این جامعه 90 نفر به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه (30 نفری) آزمایش 1 و 2 و گواه جایگزین شدند. ابزار عبارتند از، پروتکل های درمان مبتنی بر پذیرش (خانجانی وشکی و همکاران، 1395)، زوج درمانگری ( رضوی نعمت الهی و همکاران ، 1392) و پرسشنامه نهایی خواهی تری شورت و همکاران، 1995). برای سه گروه پیش آزمون پرسشنامه اجراشد، سپس مداخله زوج درمانگری و درمان مبتنی بر پذیرش برای دو گروه آزمایش اجرا، اما برای گروه گواه، مداخله ای اعمال نشد. نتایج با روش آنالیز کواریانس تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد، زوج درمانگری رفتاری و درمان مبتنی بر پذیرش بر نهایی خواهی زوجین تأثیر معناداری داشتند (0/001 P< ). بین دو درمان از لحاظ تأثیر بر نهایی خواهی تفاوت معنادار وجود داشت (0/001 P< ). لذا درمان مبتنی بر پذیرش اثر بیشتری در کاهش نهایی خواهی منفی و افزایش نهایی خواهی مثبت دارد (0/05 P< ). نتیجه گیری: می توان برای کاهش نهایی خواهی منفی و افزایش نهایی خواهی مثبت از درمان مبتنی بر پذیرش بهره جست.