دقت عملکرد

هدف از انجام این مطالعه، بررسی کارآمدی تمرین های چشم ساکن در یادگیری مهارت های تنیس روی میز بود. بدین منظور، 28 بازیکن مبتدی به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. گروه کنترل 12 جلسه تمرین های رایج و گروه تجربی یک جلسه تمرین های چشم ساکن و 12 جلسه تمرین های رایج با تمرکز بر تمرین های چشم ساکن را انجام دادند. نتایج نشان داد که گروه تجربی در فاکتورهای بینایی و دقت عملکرد در تمام مهارت ها بهبود یافتند و میانگین دقت عملکرد در گروه کنترل ( 7.1 = M ، 3.2 = M ) و تجربی ( 10.2 = M ، 6.3 = M ) به ترتیب در اجرای سرویس و دریافت سرویس بود. یافته های مطالعه حاضر از ادبیات پژوهشی دراین زمینه حمایت می کنند که تمرین های چشم ساکن در مقایسه با تمرین های رایج، اکتساب مهارت در افراد مبتدی را سرعت می بخشند و شواهد اولیه نشان می دهند که پروتکل های تمرینی چشم ساکن مختصر می توانند تأثیر تمرینی بلندمدت داشته باشند.

هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر تمرین شبکه های توجه بر رفتار خیرگی و دقت اجرا در مهارت فورهند تنیس روی میز بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بود و با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. 42 نفر از دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی (23-18 سال) به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و با بلوک بندی تصادفی در سه گروه آزمایشی هشدار، جهت گیری، کنترل اجرایی و یک گروه کنترل قرار گرفتند. قبل و بعد از 8 جلسه تمرین از شرکت کنندگان آزمون دقت به عمل آمد و رفتار خیرگی افراد نیز برای بررسی مدت، تعداد و محل تثبیت با سیستم ردیاب چشم ثبت شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس مرکب 3 (مراحل آزمون)* 4 (گروه) با اندازه گیری تکراری در سطح معنی داری 05/0 مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد دستورالعمل ارائه شده باعث بهبود دقت عملکرد افراد در آزمون یادداری نسبت به پیش آزمون شد اما بین یادداری فوری و تاخیری تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتایج مربوط به مدت تثبیت برای پیدا کردن هدف نیز نشان داد بین گروه های جهت گیری و کنترل اجرایی در یادداری تاخیری تفاوت معناداری وجود داشت که گروه جهت گیری مدت زمان تثبیت بیشتری نشان داد. همچنین، همه گروه های تمرینی در یادداری فوری و تاخیری نسبت به پیش آزمون تعداد تثبیت بیشتری داشتند. بنابراین می توان گفت در این پژوهش، تمرین شبکه های توجه سبب بهبود دقت عملکرد افراد مبتدی در تکلیف فورهند تنیس روی میز شد و تا حدودی نیز توانست الگوی رفتار خیرگی این افراد را بهبود بخشد.