گرایش به ورزش

هدف از این تحقیق ارائه مدلی برای عوامل مؤثر بر گرایش دانش آموزان دبستانی به تربیت بدنی و ورزش در مدارس استان خوزستان بود. طرح پژوهش به شیوه آمیخته اکتشافی بود. شرکت کنندگان پژوهش در مرحله کیفی شامل 25 نفر از خبرگان حوزه ورزش دانش آموزی استان خوزستان بودند که مورد مصاحبه عمیق قرار گرفتند. داده های حاصل از مصاحبه به روش تئوری سازی داده بنیاد کدگذاری و تجزیه و تحلیل گردید. سپس پرسش نامه ای مطابق با کدهای بدست آمده طراحی شد. برای روایی پرسش نامه از تکنیک دلفی استفاده شد و پایایی پرسش نامه نیز با آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. در مرحله کمی شرکت کنندگان پژوهش شامل 280 نفر معلمان تربیت بدنی، کارشناسان تربیت بدنی ادارات آموزش و پرورش و اعضای هیئت علمی دانشگاه های استان خوزستان بودند. با استفاده از روش مدلسازی معادلات ساختاری، مدل پژوهش استخراج و اعتبارسنجی گردید. نتیجه گروه بندی کدها، 54 مؤلفه را در سه سطح زمینه ای(جامعه و محیط زیست)، سازمانی(مدرسه و معلم ورزش) و رفتاری(عوامل فردی و خانواده) نشان داد. طبق مدل برآمده از پژوهش می توان گفت که به ترتیب معلم تربیت بدنی، عوامل فردی، خانواده، محیط زیست، جامعه و مدرسه بیشترین تأثیر را بر گرایش دانش آموزان به ورزش در مدارس داشتند؛ متغیر جامعه علاوه بر تأثیر مستقیم بر گرایش دانش آموزان به ورزش بر متغیرهای عوامل فردی، مدرسه، خانواده و معلم تربیت بدنی اثر معنی دار داشته است؛ متغیر محیط نیز علاوه بر تأثیر مستقیم بر گرایش دانش آموزان به ورزش بر متغیرهای خانواده، مدرسه و عوامل فردی اثر معنی دار داشته است؛ متغیرهای خانواده و مدرسه نیز به ترتیب بر متغیرهای عوامل فردی و معلم تربیت بدنی اثر معنی دار داشته اند. مدل ارائه شده می تواند به عنوان ابزار تحلیلی پیرامون عوامل مؤثر بر گرایش دانش آموزان دبستانی به ورزش در مدارس استان خوزستان مبنای عمل قرار گیرد تا بگونه ای منطقی و اصولی به حل مشکلات این حوزه از ورزش پرداخت.

پژوهش حاضر با هدف تأثیر ذهن آگاهی بر گرایش به ورزش در دانش آموزان مبتلا به اضطراب فراگیر انجام گرفت. روش تحقیق نیمه آزمایشی و از نوع طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری مطالعه حاضر، کلیه دانش آموزان دختر متوسطه اول شهر بروجرد در سال تحصیلی 1401-1400 تشکیل دادند که از میان آن ها، 56 نفر به صورت هدفمند انتخاب شدند و در دو گروه 28 نفری (گروه آزمایش و گروه گواه) با گمارش تصادفی جایگزین شدند. سپس در مرحله پیش آزمون، همه آزمودنی ها پرسش نامه های گرایش به ورزش را تکمیل کردند. در مرحله بعد، گروه آزمایش طی 8 جلسه 2 ساعته (هفته ای یک جلسه) به مدت 2 ماه به صورت گروهی مداخله ذهن آگاهی را دریافت کرد و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده های به دست آمده با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تک متغیره و نرم افزار Spss نسخه 26 تحلیل شدند. نتایج پژوهش حاصل از پس آزمون از هر دو گروه نشان داد، نمرات گرایش به ورزش گروه آزمایش در پس آزمون نسبت به پیش آزمون به طور معناداری بالاتر بود. بر اساس نتایج مطالعه حاضر، مداخله ذهن آگاهی بر افزایش گرایش به ورزش دانش آموزان مبتلا به اضطراب فراگیر مؤثر است.

پژوهش حاضر با هدف مقایسه و بررسی گرایش به ورزش، سرزندگی تحصیلی و بهزیستی ذهنی در دانشجویان عادی و نخبه انجام گرفت. روش پژوهش حاضر توصیفی – تحلیلی است که درباره نمونه ای 60 نفری از دانشجویان (30 نفر دانشجوی نخبه و 30 نفر دانشجوی عادی) دانشگاه لرستان در سال تحصیلی 99-98 انجام شد که با روش نمونه گیری تصادفی در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های گرایش به ورزش زرندیه (1383)، سرزندگی تحصیلی دهقانی زاده و حسین چاری (1396) و بهزیستی ذهنی کیرز و ماکیرامو (2003) استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام به گام و تی گروه های مستقل تجزیه و تحلیل شدند. نتایج این پژوهش نشان داد بین گرایش به ورزش، سرزندگی تحصیلی و بهزیستی ذهنی در میان دانشجویان نخبه و عادی تفاوت معناداری وجود دارد. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام به گام نیز نشان داد متغیرهای گرایش به ورزش و سرزندگی تحصیلی با هم 25 درصد از واریانس بهزیستی ذهنی را پیش بینی می کنند. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، ضروری به نظر می رسد با تدوین، برنامه ریزی و ارائه خط مشی مناسب، زمینه لازم برای بهبود و ارتقای بهزیستی ذهنی دانشجویان به ویژه دانشجویان نخبه فراهم شود