فریفتارنگاری

   یکی از گرایش های مورد توجه هنرمندان تصویرساز نوگرا، ایجاد فریب بصری و خلق تصاویر مبهم است. این رویکرد توسط تصویرسازان مختلف با ترفندها و تکنیک های متفاوت و مشابه به کار گرفته شده و تأثیر شگرفی بر جریان تصویرسازی در دوره معاصر داشته است. در تحقیق حاضر، با استفاده از روش بررسی در تحقیقات توصیفی، ویژگی های کیفی تصویریِ 50 اثر برگزیده از50تصویرگر برجسته نوگرا با گرایش ها و سمت گیری های فریفتارنگارانه، مقایسه و بررسی شده اند، سپس منتخبی از آثار این هنرمندان، شامل گزیده ای از آثار رنه ماگریت، موریس اشر، راب گنزالز، اکتاویو اکامپو و جوز دی می به لحاظ فرم، محتوا، ترکیب بندی، رنگ، نور، فضاسازی، ساختار، خطوط و دیگر ویژگی های کیفی تصویری، تحلیل و بررسی شده است تا از طریق بررسی دقیق تأثیر پذیری ها، شباهت ها و تفاوت ها در نوع رویکرد و نحوه استفاده تصویرسازان مختلف از ترفندهای ایجاد فریب بصری در آثار تصویرسازی موسوم به فریفتارنگاری، ویژگی های مشترک این آثار در جدول هایی مورد مقایسه و نتیجه گیری قرار گرفته و به کاربردهای نظری و عملی، با توجه به این ویژگی ها پرداخته شود.