شانزلیزه

محورهای دید شهری، کریدورهای دیدی هستند که در امتداد گشودگی های خطی مانند خیابان ها شکل می گیرند و رو به سمت عنصری نشانه و شاخص یا منظری استراتژیک طراحی می شوند، به علاوه این محورها بعضاً ارتباطی بصری بین دو نقطه برجسته شهری را فراهم می کنند که این در تقویت هویت منطقه بسیار تأثیرگذار است. اما این محورها چگونه باید هویت خود را حفظ کنند؟ و اقداماتی که در این فضاها برنامه ریزی می شود، بر چه اساسی باید باشد؟نتایج تحقیقات نشان می دهد که هویت، یک تداوم تاریخی است که می بایست با کمیت هایی که در طول تاریخ به وجود آمده اند و حامل تاریخ هستند آن را حفظ کنیم، از طرفی هویت غیر قابل اشتراک با دیگر فضاهاست، به صورتی که هر مکان با توجه به ماهیت های مستقل خود، دارای کمیت های مشخصی است که باعث متفاوت شدن شخصیت فضاهای شهری از یکدیگر می شود. برای حفظ و تداوم هویت در محورهای دید شهری نیازمند اقداماتی از قبیل حفظ، بازسازی و احیای محورهای شهری هستیم، که در صورت صحیح و به جا بودن اقدامات، باعث تداوم و تقویت هویت و افزایش تعلق خاطر افراد در این محورها می شود. زمانی که مردم یک جامعه نسبت به محور شهری حس تعلق پیدا کنند، تداوم حضور افراد و ایجاد فضای جمعی طولی بدست می آید، فضایی که افراد و گروه های مختلف اجتماعی در آن حضور به عمل می آورند و با یکدیگر تعاملات اجتماعی برقرار می کنند. در این راستا محور شانزلیزه پاریس و کنسیلیازیون رم، که جزء محورهای شهری مهم جهان و دارای تاریخ و گذشته ای شاخص هستند را برای بررسی اقدامات مرمتی در حفظ هویت منطقه خود در نظر گرفته ایم. در این تحقیق به روش توصیفی_تحلیلی و به روش مشاهده و حضور در فضا و مطالعات کتابخانه ای اطلاعات گردآوری شده است، امید است که نتیجه های این تحقیق کمکی باشد در اقدامات مرمتی برای حفظ هویت محورهای دید شهری.

با پیدایش سینما وظیفه جدیدی به نام لوکیشن به مجموعه وظایف معماری افزوده می شود. لوکیشن یکی از عناصر اصلی سینماست. لوکیشن در سینما آن اندازه پراهمیت است که در فیلم نامه ابتدای هر صحنه توضیح مختصری از لوکیشن به همراه زمان نوشته می شود. زیرا داستان سینمایی در زمان معلوم و مکان مشخص، امکان پذیر است.تا امروز آثار معماری بسیاری در مقام لوکیشن ظاهر شده اند اما فضایی که در سینما از اثر معماری برداشت می شود متفاوت با آن فضاسازی معمارانه ای است که در عالم واقع وجود دارد. در حقیقت فیلم ساز از اثر معماری بنا به خواست مطلوب خود، در اثر سینمایی استفاده می کند به همین خاطر است که یک معمار زبده تنها با دیدن فیلم گوژپشت نتردام قادر به بازسازی کلیسای نتردام نیست. اگر غایت معماری را خلق فضا بدانیم، ازآنجاکه در سینما فضاسازی، خود در خدمت بیان داستان دراماتیک قرار می گیرد، فیلمساز با استفاده از برخی وجوه معمارانه اثر، از معماری در خدمت بیان داستان خود استفاده می کند و بالطبع همانطور که زمان دراماتیک متفاوت با زمان واقعی است، اثر معماری هم در سینما با اثر موجود در عالم واقع متفاوت است. معماری در سینما واسازی و دوباره بازسازی می شود. معماری که روی پرده مشاهده می شود آنقدر شباهت به اصل اثر دارد که یادآور آن در ذهن بیننده باشد اما آنقدر متفاوت است که اگر بیننده ای اصل اثر را ندیده باشد، تنها با اطلاعاتی که از فیلم گرفته قادر به بازسازی و حتی درک فضای آن نیست؛ زیرا فیلم ساز با استفاده از اثر معماری فضای موردنظر خود را در فیلم خلق می کند. همینطور حسی که از دیدن اثر معماری در سینما به مخاطب منتقل می شود متفاوت با حسی است که شخص با حضور در فضا از اثر دریافت می کند.برای اثبات فرضیات مقاله به مقایسه فضا و منظر معماری خیابان شانزلیزه با آنچه در فیلم از نفس افتاده به نمایش در آمده پرداخته و اثبات شد که فیلم ساز به کمک تکنیک مونتاژ و زاویه دید و انتخاب نماهای خاص از خیابان و گسستن سیر نمایش، از خیابان شانزلیزه در فیلم سینمایی «از نفس افتاده» منظری از خیابان «شانزلیزه» به مخاطب ارائه می دهد که اگر نگوییم مغایر، اما حداقل متفاوت یا بهتر بگوییم متنافر با آن حسی است که رهگذر، از بودن و حضور در خیابان احساس می کند.