هواداری ورزشی

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثرات استفاده از بازی های ویدئویی ورزشی روی مصرف ورزشی بود. روش پژوهش توصیفی - پیمایشی و از نوع کاربردی است. همچنین اطلاعات مورد نیاز پژوهش از طریق پرسش نامه جمع آوری شد. جامعه آماری این تحقیق کلیه دانش آموزان دوره اول متوسطه شامل سه پایه هفتم، هشتم و نهم شهر رشت بودند که 183 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. در این پژوهش داده ها از طریق پرسشنامه جمع آوری و سپس توسط نرم افزار PLS2 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحقیق نشان داد مدل مفهومی پژوهش دارای برازش مطلوب (41/0GOF=) و همچنین بین استفاده از بازی های ویدئویی ورزشی بر هواداری ورزشی (87/10, t= 49/0r= ) و هواداری بر مصرف ورزشی (77/9, t= 45/0r= ) به طور مستقیم و بین استفاده از بازی های ویدئویی ورزشی با مصرف ورزشی با میانجی هواداری ورزشی (73/4, t= 41/0r= ) به طور غیرمستقیم ارتباط معنی داری وجود دارد. در نتیجه بازاریاب های ورزشی باید انجام بازی های ویدئویی ورزشی را به عنوان یک استراتژی برای افزایش مصرف ورزشی تشویق کنند؛ مخصوصاً در بین کسانی که کمتر به عنوان هوادار ورزشی شناخته می شوند.

در آغاز هزاره سوم، دنیای بازاریابی ورزشی شیوه های جدیدی را برای توسعه اقتصاد خود دنبال می کند. تبلیغات، یکی از چالش برانگیزترین موضوعات مدیریت است که بررسی عوامل مؤثر بر آن همواره دغدغه مدیران را به خود اختصاص داده است. بنابراین، هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر هواداری ورزشی  بر باورپذیری تبلیغات از طریق ورزش است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه رازی و  دانشگاه آزاد در سال 97 بود که  250 نفر  از آن ها به عنوان نمونه به پرسش نامه هواداری ورزشی، پرسش نامه باورپذیری تبلیغات از طریق ورزش و  پرسش نامه نگرش کلی به ورزش پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار اس. پی. اس. اس و ایموس جهت ارایه مدل استفاده شد. یافته ها نشان داد که مدل از برازش مناسبی برخوردار است. همچنین، تحلیل ضرایب مسیر نشان داد که هواداری ورزشی به طور مستقیم توانسته است بر نگرش هواداران نسبت به تبلیغات از طریق ورزش 47/0 اثر داشته باشد، همچنین به طور غیر مستقیم و در مجموع اثرات 36/0 از طریق نگرش به تبلیغات توانسته است اثرگذار باشد. این امر می تواند به بازاریان ورزشی به صرفه جویی در زمان و منابع کمک نماید تا در بخش هواداری ورزشی  تبلیغات اثرگذاری را برنامه ریزی نمایند.

هویت تیمی و هواداری ورزشی جزو عوامل بسیار مهم در پیش بینی پرخاشگری هواداران فوتبال است که تاثیر آن ها با توجه به سن هواداران تغییر می کند. هدف این پژوهش بررسی نقش تعدیل گر سن در ارتباط هویت تیمی و هواداری ورزشی با پرخاشگری هواداران فوتبال است. پژوهش حاضر، توصیفی و ازنوع همبستگی بود که به صورت میدانی اجرا شد. جامعه آماری پژوهش هواداران باشگاه استقلال بودند که از بین آن ها تعداد 211 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل پنج پرسشنامه استاندارد هواداری ورزشی؛ هویت تیمی؛ پرخاشگری فیزیکی و پرخاشگری کلامی بود. در این تحقیق جهت تجزیه و تحلیل داده ها از مدل معادلات ساختاری واریانس محور استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که هویت تیمی و هواداری ورزشی اثر مثبت و معنی داری بر خودگزارشی پرخاشگری، پرخاشگری کلامی و فیزیکی دارند. سن نیز اثر معناداری بر هویت تیمی، هواداری ورزشی، خودگزارشی پرخاشگری، پرخاشگری کلامی و فیزیکی دارد اما این تاثیرات منفی و معکوس می باشد. همچنین اثر هویت تیمی و هواداری ورزشی هواداران بر خودگزارشی پرخاشگری، پرخاشگری کلامی و فیزیکی هواداران در بین هواداران جوان بیشتر از هواداران میانسال و پیر بود و اثر هویت تیمی و هواداری ورزشی هواداران بر خودگزارشی پرخاشگری، پرخاشگری کلامی و فیزیکی هواداران در بین هواداران میانسال بیشتر از هواداران پیر بود. با توجه به نتایج به دست آمده برگزارکنندگان مسابقات فوتبال در کشور و کانون هواداران تیم ها می توانند از هواداران سن بالا برای کنترل احساسات هواداران سن پایین تر و کاهش پرخاشگری هوادان استفاده کنند.