خاطره گویی

هدف، هدف از پژوهش حاضر تعیین اثرخاطره گویی بر میزان افسردگی و احساس تنهایی سالمندان است. روش : روش پژوهش حاضر شبه آزمایشی و از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری شامل کلیه سالمندان 60 تا 80 ساله شهرستان سیرجان است که با روش نمونه گیری در دسترس 40 نفر از آن ها(20 زن و 20 مرد) به طورتصادفی به چهار گروه(دو گروه آزمایش و دو گروه گواه)اختصاص پیدا کردند. گروه های آزمایشی در 13 جلسه خاطره گویی شرکت کردند که مدت زمان هر جلسه بین یک ساعت و نیم بود.در این مدت گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد.ابزار پژوهش پرسشنامه افسردگی سالمندان، پرسشنامه احساس تنهایی و بسته آموزشی خاطره گویی بود. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس تحلیل شد. یافته ها : نتایج نشان داد خاطره گویی موجب کاهش افسردگی و احساس تنهایی سالمندان شده است. افزون بر این مشخص شد تفاوت بین زنان و مردان از نظر تأثیر خاطره گویی و افسردگی معنادار است. نتیجه گیری : خاطره گویی در خانواده ها و خانه های سالمندان می تواند برای بهبود وضعیت بهداشت روانی این افراد، کاهش احساس تنهایی و نیز افسردگی سالامندان مؤثر باشد

هدف پژوهش تعیین اثر بخشی خاطره گویی،موسیقی و انجام فعالیتهای دلخواه ، براحساس تنهایی سالمندان بود. روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. نمونه ای متشکل از 87 فرد سالمند(40مرد و 38 زن) ذدر شهرستان سیرجان به شیوه در دسترس انتخاب و با استفاده از بسته های آموزشی موسیقی درمانی، خاطره گویی و انجام فعالیتهای دلخواه و آزمون احساس تنهایی بررسی شدند. گروه گواه متشکل از 10 مرد و 10 زن بود و در هر گروهی آزمایش 20نفر،10 زن،و 10 مرد شرکت داشتند ( به استثنای گروه موسیقی درمانی خانم ها که به دلیل افت آزمودنی 8 نفر عضو داشت) برای تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس استفاده شد. نتایج نشان داد موسیقی درمانی بر احساس تنهایی زنان ناشی از ارتباط با دوستان و نشانه های عاطفی تنهایی،و خاطره گویی بر احساس تنهایی مردان و زنان ناشی از ارتباط با دوستان و نشانه های عاطفی تنهایی،و انجام فعالیت دلخواه در مردان بر احساس تنهایی ناشی از ارتباط با خانواده و نشانه های عاطفی تنهایی را کاهش داده است. در مردان خاطره گویی و در زنان موسیقی درمانی در کاهش احساس تنهایی آن هم در خرده مقیاس احساس تنهایی ناشی از ارتباط با دوستان تاثیر بیشتری نسبت به دو مداخله دیکر داشتند اطن مداخلات را می توان به عنوان راهکارهایی در راستای کاهش احساس تنهایی سالمندان مطرح کرد و برای رفع احساس تنهایی آن ها را در دستور کار فرهنگسراهای سالمند،خانه های سالمندان و افرادی که در منزل سالخورده ای دارند قرار داد.

مقدمه: امروزه اعمال مداخلاتی در جهت ایجاد بهزیستی روانشناختی بالا در سالمندان به دلایلی چون کاهش توانمندی جسمی و از دست دادن پایگاه های اجتماعی و شغلی در اولویت قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخله های جسمی-روانشناختی چهارگانه بر ارتقای مولفه های مثبت بهزیستی روانشناختی و سلامت عملکردی سالمندان انجام شده است. روش: نمونه شامل75 نفر از زنان 60-75سال شهر اصفهان بود که در 5 گروه 15 تایی گمارده شدند و تحت مداخله های مربوط قرار گرفتند. مولفه های مثبت بهزیستی روان شناختی شامل تعامل اجتماعی، رضایت از زندگی، شادی، امید به زندگی(انگیزش و گذرگاه) و سلامت عملکردی در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری توسط آزمون های استاندارد و یا محقق ساخته سنجیده شد. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس با اندازه های مکرر نشان داد که اثر اصلی برای همه گروه ها در همه متغیرها معنی دار است(0/001=P). همچنین برای متغیر تعامل اجتماعی تأثیر روش درمانی الکساندر، و برای سایر متغیرها تأثیر هر سه روش درمانی (الکساندر، دوساهو و خاطره گویی)، بیشتر از سایر روش هاست. نتیجه گیری: جهت افزایش بهزیستی روانشناختی در سالمندی و بهبود تعاملات اجتماعی، امید به زندگی، شادی، رضایت از زندگی و هم چنین ارتقاء سطح سلامت عملکردی سالمندان، به کارگیری مداخله های جسمی-روانشناختی مورد بررسی در این پژوهش یعنی تکنیک الکساندر، دوساهو و خاطره گویی توصیه می گردد.

افزایش جمعیت سالمندان یکی از مهمترین چالش های قرن 21 به شمار می آید. از طرفی سال های اضافی عمر انسان باید در کمال آرامش و سلامت جسمی و روانی سپری شود. یکی از حوزه های مهم سلامت سالمندان، بعد روانی آن است که نیازمند توجه است. خاطره گویی گروهی نیز نوعی روان درمانی گروهی است. لذا این تحقیق با هدف بررسی اثربخشی تکنیک خاطره گویی گروهی بر کاهش افسردگی، اضطراب و بهبود کیفیت روابط در سالمندان ساکن سرای سالمندان انجام گرفت. روش تحقیق در این مطالعه بر اساس طرح نیمه تجربی ( طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل ) می باشد. جامعه آماری تمام سالمندان ساکن یک سرای سالمندان شهر مشهد می باشند که از این جامعه، 30 نفر از سالمندان انتخاب و به دو گروه تقسیم شدند. برای گروه آزمایش شش جلسه خاطره گویی گروهی به مدت 90 دقیقه انجام شد و گروه کنترل در طول دوره تحقیق، بدون هیچ مداخله ای باقی ماندند. میزان افسردگی، اضطراب و کیفیت روابط سالمندان شرکت کننده در تحقیق قبل و بعد از مداخله مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از برگزاری جلسات خاطره گویی برای گروه آزمایش، نتایج تحقیق نشان داد که توزیع فراوانی افسردگی، اضطراب و کیفیت روابط سالمندان مورد تحقیق در این گروه بهبود یافت. نتایج حاکی از این است که خاطره گویی گروهی بر کاهش میزان افسردگی و اضطراب مؤثر بوده و همچنین باعث بهبود کیفیت روابط سالمندان می شود.