یادگیری در محیط کار

هدف از انجام این پژوهش، بررسی روابط مستقیم و غیرمستقیم فرهنگ یادگیری سازمانی، اثربخشی مدیریتی و توانمندسازی روان شناختی با یادگیری کارکنان در محیط کار بود. در این پژوهش همبستگی، داده ها با مشارکت 117 نفر از کارکنان دو سازمان دولتی در شهر تهران گردآوری شد. برای جمع آوری اطلاعات از چهار پرسش نامه استاندارد فرهنگ یادگیری سازمانی، اثربخشی مدیریتی، توانمندسازی روان شناختی و یادگیری در محیط کار استفاده شد. روایی تمامی ابزارها از طریق بررسی روایی سازه با استفاده از نرم افزار Smart PLS تأیید شد. یافته های پژوهش نشان داد متغیر یادگیری در محیط کار به طور مستقیم و غیرمستقیم از متغیرهای فرهنگ یادگیری سازمانی و اثربخشی مدیریتی و به طور مستقیم از متغیر توانمندسازی روان شناختی تأثیر می پذیرد. همچنین فرهنگ یادگیری سازمانی اثر مستقیم و غیرمستقیم معنی داری بر توانمندسازی روان شناختی و اثربخشی مدیریتی دارد. اثربخشی مدیریتی تنها اثر مستقیم معنی داری بر توانمندسازی روان شناختی دارد. با توجه به این یافته ها، فرهنگ یادگیری سازمانی بیشترین تأثیر را بر یادگیری کارکنان در محیط کار دارد. این نتایج اهمیت فرهنگ سازمانی را برای مدیران آشکار می کند و در ترغیب آن ها به ارتقای فرهنگ یادگیری در سازمان و تبدیل آن به یک سازمان یادگیرنده کمک می کند.

هدف از این پژوهش، بررسی پیش بینی پذیری یادگیری کارکنان در محیط کار از طریق فرهنگ یادگیری، به واسطه ی توانمندسازی روان شناختی و اثربخشی مدیریتی است. به همین منظور پرسش نامه ای کتبی متشکل از 33 گویه با استفاده از سنجه های استاندارد طراحی و 90 پرسش نامه در 15 شعبه ی بانک اقتصاد نوین استان های خراسان شمالی، جنوبی و رضوی بین کارکنان، توزیع و 83 مورد جمع آوری شد. نرخ پاسخ گویی نهایی پس از حذف دو پرسش نامه ی غیرقابل استفاده،90٪ بود. روایی سازی با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی مورد بررسی قرار گرفت و ضریب آلفای کرونباخ بزرگ تر از 70/0 برای سازه های مختلف پرسش نامه، پایایی آن را مورد تأیید قرار داد. از روش های تحلیل همبستگی پیرسون، الگو یابی معادلات ساختاری و تحلیل میانجی گری برای آزمون فرضیه ها استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از این بود که توانمندسازی روان شناختی، متغیر واسطه ای قدرتمندی برای پیش بینی اثر فرهنگ یادگیری بر یادگیری کارکنان در محیط کار است.

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت درمانی بر بهزیستی روان شناختی و استرس تحصیلی دانش آموزان پایه اول دوره متوسطه دوم بود. پژوهش حاضر از نوع کاربردی است و با رویکرد کمی  به روش آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش، همه دانش آموزان دختر پایه اول دوره متوسطه دوم شهر خرم آباد در سال تحصیلی 96-1395 بودند. نمونه مورد مطالعه پژوهش، متشکل از 30 نفر از اعضای جامعه آماری بود که به روش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها در پژوهش حاضر پرسشنامه بود که شامل پرسشنامه های بهزیستی روان شناختی ریف (1989) و استرس تحصیلی کوهن و همکاران (1983) است. داده های گردآوری شده در پژوهش حاضر به روش تحلیل کوواریانس تجزیه وتحلیل شد. یافته های تحلیل کوواریانس نشان داد ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت درمانی باعث افزایش بهزیستی روان شناختی و کاهش استرس تحصیلی دانش آموزان می شود. بنابراین، براساس نتایج، به نظر می رسد می توان با آموزش ذهن آگاهی، بهزیستی روان شناختی دانش آموزان را افزایش داده، و استرس تحصیلی آنان را کاهش داد، بر این اساس، برگزاری دوره های آموزشی و کارگاهی در زمینه بهبود و تقویت ذهن آگاهی به منظور کاهش استرس تحصیلی و افزایش بهزیستی روان شناختی در مراکز آموزشی توصیه می شود.