پیش آیندی

آن چه در سال های اخیر مورد توجه پژوهش گران قرار گرفته اهمیت و تعیین کننده بودن مرحله پیش آیندی در ادامه مسیر همکاری میان سازمانی و تجدید آن در چرخه عمر فرایند همکاری است اما اهتمامی در خور برای شناسایی عناصر چارچوب پیشگفته صورت نگرفته است. با توجه به اهمیت بسیار بالای این موضوع، این تحقیق دستیابی به چارچوبی برای همکاری های میان سازمانی در مرحله پیش آیندی را وجهه همت قرار می دهد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از دو روش ISM و SEM استفاده می شود. جامعه آماری پژوهش در بخش ISM را 9 نفر از خبرگان بخش های دولتی و خصوصی و نیز استادان دانشگاه تشکیل می دهند. در بخش SEM نمونه آماری را 415 نفر ازکارکنان و مدیران سازمان هایی تشکیل می دهند که در بخش های مختلف آن ها در پروژه های مختلف با سایر سازمان ها درگیر بوده اند. نتایج نشان می دهد تعهد مدیریت عالی، ارتباطات، انگیزش، چشم انداز مشترک، روابط متقابل، هدف های همسو، فرهنگ همکاری، اعتماد، برنامه ریزی مشترک، توزیع قدرت، مدیریت تعارض، ایجاد سامانه های کنترلی و نظارتی، ایجاد سامانه های اطلاعاتی، محور قرار نگرفتن ملاحظات سیاسی و نیز اقتصادی بر اثربخشی همکاری میان سازمانی موثرند. بعلاوه این مدل مشخص می سازد که اثربخشی همکاری میان سازمانی نیز می تواند بر ایجاد ارزش و موفقیت کسب و کار موثر باشد.