هوش تحلیلی

این پژوهش با هدف بررسی نقش هوش تحلیلی در علایق شغلی دانش آموزان با میانجی گری پیشرفت تحصیلی درس های خاص انجام شد. این مطالعه توصیفی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش دانش آموزان دبیرستانی رشته های ریاضی ، تجربی و انسانی در پایه های یازدهم، دوازدهم و پیش دانشگاهی شهر ارومیه در سال تحصیلی 94-1393 بودند. در مجموع 370 دانش آموز با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و مقیاس هوش تحلیلی و مقیاس علایق شغلی را تکمیل کردند. میانگین درس های اصلی رشته ها به عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی درس های خاص در نظر گرفته شد. داده ها به روش تحلیل مسیر تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که هوش تحلیلی اثر مستقیم مثبت و معناداری بر پیشرفت تحصیلی در درس های خاص داشت. پیشرفت تحصیلی در درس های ریاضی، فیزیک، شیمی و زیست شناسی اثر مستقیم مثبت و معناداری بر همه ابعاد علایق شغلی شامل واقع گرایانه، اجتماعی، جستجوگرایانه، متهورانه، هنرمندانه و قراردادی داشت. پیشرفت تحصیلی در درس های معارف اسلامی، عربی، زبان و ادبیات فارسی اثر مستقیم منفی و معناداری بر همه ابعاد علایق شغلی داشت. همچنین هوش تحلیلی اثر غیرمستقیم مثبت و معناداری از طریق پیشرفت تحصیلی در درس های ریاضی، فیزیک، شیمی و زیست شناسی بر همه ابعاد علایق شغلی داشت. علاوه بر آن هوش تحلیلی اثر غیر مستقیم منفی و معناداری از طریق پیشرفت تحصیلی در درس های معارف اسلامی، عربی، زبان و ادبیات فارسی بر همه ابعاد علایق شغلی داشت. نتایج بر اهمیت تاثیر هوش تحلیلی و پیشرفت تحصیلی در درس های خاص بر علایق شغلی دانش آموزان دبیرستانی تاکید می کند.

پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه هوش تحلیلی و بیتابی روانی با رضایت شغلی انجام شده است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است و جامعه آماری شامل تمامی کارمندان زن و مرد شهرداری مناطق19 و20 گانه شهر تهران بود که از میان آن ها یک نمونه 105 نفری (60 مرد و 45 زن) به صورت نمونه گیری در دسترس، با اجرای پرسشنامه فهرست بیتابی روانی، فهرست رضایت شغلی و آزمون هوش تحلیلی، بر روی کارکنان به عنوان نمونه انتخاب شدند و پرسشنامه ها بر روی آن ها اجرا شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره انجام گرفت. نتایج نشان داد که گرچه متغیّرهای هوش تحلیلی و بیتابی روانی درمجموع، حدود 12 درصد از تغییرات رضایت شغلی کارکنان را تبیین می کنند، امّا رضایت شغلی، مستقل از هوش تحلیلی است و صرفاً به طور معکوس بر اساس بیتابی روانی پیش بینی می شود. بیتابی روانی، به تنهایی حدود هشت درصد تغییرات رضایت شغلی را تبیین می کند. افزون بر آن، هوش تحلیلی نیز مستقل از بیتابی روانی است. استنتاج می شود، رضایت شغلی زنان و مردان شاغل بستگی به بیتابی روانی آن ها دارد؛ امّا میزان هوش تحلیلی ایشان، قادر به پیش بینی رضایت شغلی در آن ها نیست.