الگوی مک مستر

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش روانی بر اساس الگوی السون و مک مستر در افزایش انسجام خانواده معلمان زن بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و پیگیری بود. جامعه پژوهش کلیه معلمان زن متاهل شاغل در آموزش و پرورش شهرستان خرمدره در سال تحصیلی 96-95 به تعداد 550 نفربودند. تعداد نمونه 45 نفر بود که از بین معلمانی که نمره پایین در پرسشنامه انسجام خانواده(اولسون،1999) کسب کرده بودند به صورت تصادفی انتخاب و بصورت تصادفی در سه گروه(گروه آزمایشی(1) 15نفر، گروه آزمایشی(2)15 نفر و گروه کنترل 15 نفر) قرار گرفتند. آزمودنیهای گروه های آزمایشی در جلسات آموزشی شرکت کردند و افراد گروه کنترل مداخله خاصی دریافت نکردند. پس از پایان جلسات پس آزمون برای هر سه گروه اجرا شد. یکماه بعد نیز جلسه پیگیری برگزار گردید. داده ها با روش تحلیل واریانس چندراهه (آمیخته) تجزیه و تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش روانی بر اساس الگوی السون و مک مستر در ارتقای انسجام خانواده معلمان زن اثربخش است و این اثربخشی در طی زمان ماندگار است(001/0P≤). همچنین نتیجه پژوهش نشان داد که اثربخشی این دو آموزش در انسجام خانواده معلمان زن متفاوت نیست. بنابراین، می توان نتیجه گرفت برای ارتقای انسجام خانواده معلمان زن می توان از آموزشهای مبتنی بر الگوی اولسون و مک مستر استفاده کرد.

هدف و زمینه: به کارگیری مداخلات مؤثر برای بهبود کلی کیفیت رابطه زوجین و مؤلفه های آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است لذا پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر بخشی آموزش گروهی مبتنی بر زوج درمانی شناختی –  سیستمی گاتمن و آموزش الگوی مک مستر، بر الگوهای ارتباطی انجام شد. روش: پژوهش حاضر از  نظر هدف  کاربردی و طرح پژوهش، از نوع آزمایشی با گروه کنترل و گمارش تصادفی بود.: 30 زوج به عنوان نمونه آماری با روش  نمونه گیری در دسترس از بین زوج های متعارض مراجع کننده به مراکز مشاوره و روانشناسی خصوصی شهر تهران، منطقه 2 و 3، انتخاب شدند. زوجین به صورت کاملا تصادفی در سه  گروه آزمایش زوج درمانی با رویکرد گاتمن، گروه آزمایش زوج درمانی مبتنی بر رویکرد مک مستر و گروه کنترل جایگزین شدند. ابتدا از هر سه گروه با پرسشنامه های الگوی ارتباطی کریستنسن و سالاوی(1991)   ، پیش آزمون به عمل آمد. سپس هر کدام از گروه های آزمایش ده جلسه تحت آموزش زوج درمانی مبتنی بر نظریه گاتمن، آموزش زوج درمانی مبتنی بر نظریه مک مستر قرار گرفتند. پس از پایان جلسات آموزشی، از هر سه گروه  پس آزمون گرفته شد. به منظور بررسی میزان ماندگاری آموزش ارائه شده، یک ماه پس از آموزش، از هر دو گروه آزمایش، مجددا  آزمون به عمل آمد. و با استفاده از  آزمون تحلیل واریانس  با اندازه گیری مکرر داده های جمع آوری  شده مرد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج حاکی از این بود که آموزش زوج درمانی سیستمی- شناختی گاتمن و آموزش الگوی مک مستر، موجب بهبود الگوهای ارتباطی در زوج های متعارض شدند. بین اثربخشی آموزش زوج درمانی سیستمی- شناختی گاتمن و آموزش زوج درمانی مبتنی بر الگوی مک مستر بر الگوهای ارتباطی ، زوج های متعارض تفاوت وجود نداشت. نتیجه گیری: از نتایج پژوهش  حاضر می  توان نتیجه گرفت که زوج درمانی  شناختی–سیستمی گاتمن وآموزش الگوی  مک مستر به عنوان  دو رویکرد اثر بخش بر بهبود الگوهای  ارتباطی  زوجین می تواند مورد استفاده خانواده درمانگران، مشاوران و روانشناسان گردد.