کیفیت زندگی مدرسه

مقدمه: هدف تحقیق حاضرتعیین نقش سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت در کیفیت زندگی مدرسه و سازگاری تحصیلی دانش آموزان دوره دوم متوسطه ناحیه 4 کرج می باشد. روش کار : جامعه آماری مشتمل بر 14906 از دانش آموزان مدارس متوسطه بودند که با استفاده از فرمول کوکران، 370 نفر با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب گردیدند. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود و به منظور جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از سه پرسشنامه سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت واکر و همکاران ( ۱۹۸۷) ، کیفیت زندگی مدرسه سلطانی و همکاران (1390) و پرسشنامه سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک (1984) استفاده شد. اطلاعات گردآوری شده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS با روش های آماری توصیفی و استنباطی (همبستگی و رگرسیون گام به گام) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که بین سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت و ابعاد آن (تغذیه، ورزش، مسئولیت پذیری در مورد سلامت، مدیریت استرس حمایت بین فردی و خودشکوفایی) با کیفیت زندگی مدرسه و سازگاری تحصیلی دانش آموزان دوره دوم متوسطه ناحیه 4 کرج رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری: هر شش بعد سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت (تغذیه، ورزش، مسئولیت پذیری در مورد سلامت، مدیریت استرس حمایت بین فردی و خودشکوفایی) 81% توانایی پیش بینی کیفیت زندگی مدرسه و 86% توانایی پیش بینی سازگاری تحصیلی دانش آموزان دوره دوم متوسطه ناحیه 4 کرج را دارند. لذا پیشنهاد می گردد از نتایج این تحقیق برای ارتقا کیفیت زندگی مدرسه و سازگاری تحصیلی دانش آموزان استفاده شود.

پژوهش حاضر با هدف بررسی فرصت های برابر آموزشی با کیفیت زندگی مدرسه ای و احساس تعلق به مدرسه با نقش میانجی فرهنگ مدرسه در بین دبیران مدارس راهنمایی دخترانه شیروان انجام شد. نوع پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه ی دبیران مدارس دخترانه شهر شیروان به تعداذ 291 نفر بود که تعداد 165 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش چهار پرسشنامه استاندارد فرصت های برابر آموزشی(جوانمرد، ۱۳۹۳)؛ پرسشنامه کیفیت زندگی مدرسه ویلیامز و باتن(1981)؛ پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه (بری، بتی و وات 2004) و پرسشنامه فرهنگ مدرسه الکساندر و ساد ( 1997) بود که روایی صوری و محتوایی حاصل شد و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ برای فرصت های برابر آموزشی 8126/0، برای کیفیت زندگی مدرسه 8786/0، برای احساس تعلق به مدرسه 8271/0 و فرهنگ مدرسه 8321/0 بدست آمد. روش تجزیه داده ها، آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون توزیع نرمال کلوموگروف – اسمرینوف، آزمون همبستگی پیرسون، آزمون رگرسیون خطی و معادلات ساختاری) با استفاده از بسته نرم افزاریSPSS نسخه 19 و لیزرل 18 بود. نتایج پژوهش نشان داد که بین متغیرهای فرصت های برابر آموزشی و فرهنگ مدرسه و کیفیت زندگی مدرسه ای رابطه ای معنی دار وجود داشته و به ترتیب ضریب همبستگی بین فرصت های برابری آموزشی و کیفیت زندگی مدرسه ای برابر 237/0، ضریب همبستگی بین فرصت های برابر آموزشی و فرهنگ مدرسه برابر 212/0 و ضریب همبستگی بین فرهنگ مدرسه و کیفیت زندگی مدرسه ای برابر 379/0 است. بین متغیرهای فرصت های برابر آموزشی و فرهنگ مدرسه و احساس تعلق به مدرسه رابط ای معنی دار وجود داشته و به ترتیب ضریب همبستگی بین فرصت های برابری آموزشی و احساس تعلق به مدرسه برابر 403/0، ضریب همبستگی بین فرصت های برابر آموزشی و فرهنگ مدرسه برابر 212/0 و ضریب همبستگی بین فرهنگ مدرسه و احساس تعلق به مدرسه برابر 280/0 است. در مجموع این دو متغیر در گام دوم توانستند 19/74 درصد از واریانس احساس تعلق به مدرسه را بطور تعدیلی تبیین نمایند. به این ترتیب میانجی بودن نقش فرهنگ مدرسه تایید می گردد.

مقدمه: پژوهش حاضر نقش واسطه ای کیفیت زندگی مدرسه و اهمالکاری تحصیلی در رابطه بین باورهای معرفت شناختی با پیشرفت تحصیلی زبان انگلیسی در دانش آموزان مورد بررسی قرار داد. روش: پژوهش توصیفی از نوع همبستگی مبتنی بر روش مدلیابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری را دانش آموزان پسر متوسطه دوم تشکیل دادند. برای تعیین حجم نمونه با توجه به تعداد متغیرهای مشاهده شده و تخصیص ضریب 10 برای هر متغیر، 260 دانشآموز بهعنوان حجم نمونه به روش نمونهگیری تصادفی خوشهای سه مرحله ای انتخاب شدند و به پرسشنامه باورهای معرفت شناختی شومر (1990)، کیفیت زندگی مدرسه اندرسون و بروک (2000)، و اهمالکاری تحصیلی سواری (1390) پاسخ دادند. از نمرات درس زبان انگلیسی پایان ترم دانش آموزان برای سنجش متغیر پیشرفت تحصیلی زبان انگلیسی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدل یابی معادلات ساختاری با نرم افزارهای 24 SPSS و23 Amos استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که باورهای معرفت شناختی، کیفیت زندگی مدرسه و اهمال کاری تحصیلی بر پیشرفت تحصیلی زبان انگلیسی اثر مستقیم معنادار، و باورهای معرفت شناختی با میانجیگری کیفیت زندگی مدرسه و اهمال کاری تحصیلی اثر غیرمستقیم بر پیشرفت تحصیلی زبان انگلیسی دارند. همچنین مدل پژوهش تایید شد و به طور کلی 70 درصد از پیشرفت تحصیلی زبان انگلیسی توسط متغیرهای پژوهش قابل تبیین است. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش بر ضرورت نقش باورهای شناختی در فرایند یادگیری زبان، و همچنین افزایش کیفیت زندگی مدرسه و کاهش اهمالکاری تحصیلی که می تواند منجر به بهبود وضعیت یادگیری زبان شود تاکید می نماید.