تکنیک بافری

توزیع فضایی متوازن و متناسب امکانات و خدمات آموزشی در برنامه ریزی شهری اهمیت زیادی دارد، زیرا تنها در صورت وجود تعادل در توزیع خدمات و کاربری ها، این امکان برای اقشار مختلف فراهم می گردد که از آنها بهره مطلوب ببرند. هدف این تحقیق تحلیل الگوی پراکندگی مدارس سطح آموزش عمومی و کیفیت دسترسی مفید به آنها در منطقه 20 شهرداری تهران بوده است. روش تحقیق، توصیفی – تحلیلی و مبتنی بر داده ها و اطلاعاتی بوده که ادارات آموزش و پرورش در اختیار قرار داده اند . در تحلیل الگوی توزیع فضایی از تکنیک های شاخص نزدیک ترین همسایگی، تحلیل خوشه ای چند فاصله ای و شاخص موران استفاده شده و تحلیل دسترسی ها به کمک تکنیک بافری در سیستم اطلاعات جغرافیایی و استفاده از معیارهای دسترسی مفید وزارت آموزش و پرورش صورت گرفته است. یافته های تحقیق نشان دادند که توزیع فضایی مدارس در سطوح مختلف اعم از ابتدایی، متوسطه دوره اول، متوسطه دوره دوم، و هنرستان ها و مراکز کاردانش، الگوی نامطلوب خوشه ای داشته و توزیع مدارس آموزش عمومی (ابتدایی و متوسطه دوره اول) بیشتر از مدارس تخصصی (متوسطه دوره دوم، هنرستان ها و مراکز کاردانش) از الگوی خوشه ای تبعیت کرده است. 9/29 درصد از مساحت منطقه تحت دسترس مفید مدارس ابتدایی پسرانه قرار نداشته و حوزه خارج از دسترس مفید مدارس ابتدایی دخترانه، متوسطه پسرانه دوره اول و متوسطه دخترانه دوره اول نیز به ترتیب 6/27، 7/13و 3/7 درصد بوده است. در حالی که برخی قسمت ها در خارج از حوزه دسترس مدارس قرار داشته اند، در قسمت های قابل توجهی نیز حوزه های دسترس حتی تا 5 حوزه برای مدارس سطح ابتدایی و 7 حوزه برای مدارس متوسطه دوره اول با یکدیگر همپوش بوده اند. این موضوع نیز بیانگر توزیع فضایی نامتوازن مدارس در منطقه است.

امروزه ورزش با سبک زندگی مدرن شهری آمیخته گردیده و در راستای توسعه ورزش، سه هدف مهم موسوم به سه A مورد توجه می باشد که نخستین آنها بهبود دسترس پذیری است. در این مقاله به روش ارزیابی- مقایسه ای و با بهره گیری از تکنیک بافری در سیستم اطلاعات جغرافیایی و شاخص سرانه دسترسی، وضعیت دسترسی به مکان-های ورزشی در منطقه 20 شهرداری تهران مورد تحلیل قرار گرفته است. یافته های تحقیق، میانگین سرانه دسترسی به مکان های ورزشی را 0/6 مترمربع، حداکثر آن را 0/8 و حداقل 0/027 مترمربع نشان داد. میزان دسترسی از استانداردهای جهانی و میزان های پیشنهادشده برای شهرهای کشور بسیار پایین تر بوده اما نسبت به میانگین شهر تهران تاحدودی بهتر است. جدا از پایین بودن کلی سرانه دسترسی، نابرابری های زیادی در سطح محدوده مطالعاتی مشهود است. گرچه تمامی منطقه تحت دسترس مکان های ورزشی هستند اما قسمت هایی تنها در حوزه دسترسی یک مکان ورزشی قرار دارند در حالی که در قسمت هایی، حوزه دسترسی 13 مکان ورزشی همپوش هستند.

هدف این پژوهش بررسی توزیع فضایی داروخانه ها در سطح منطقه 20 شهرداری تهران است. روش پژوهش ارزیابی-تحلیلی بوده و در آن از روش های آمار فضایی و تکنیک بافری در سیستم اطلاعات جغرافیایی استفاده شده است. داده های مورد استفاده مشتمل بر موقعیت و مشخصات داروخانه ها، لایه های اطلاعاتی کاربری زمین، خیابان ها و بلوک های جمعیتی سال 1395 بوده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که در محدوده مطالعاتی به طور میانگین در ازاء هر 7562 نفر یک داروخانه فعال وجود دارد که در حدود استانداردهای جهانی اما پایین تر از نصاب های تعریف شده در ایران است. برای رسیدن وضعیت استاندارد وزارت بهداشت، محدوده مطالعاتی نیازمند 42 داروخانه جدید است. در تحلیل های نزدیک ترین همسایه، نسبت نزدیک ترین فاصله همسایگی، 77/0 محاسبه گردید. در تحلیل خوشه ای چند فاصله ای، منحنی نتایج مشاهده شده بالاتر از منحنی نتایج مورد انتظار بود. در شاخص موران، Z Score حاصل نزدیک به 1 (99/0) به دست آمد. موارد فوق همه گواه توزیع خوشه ای داروخانه ها در منطقه است. ترسیم حوزه های خدماتی هر داروخانه به شعاع 330 متر نیز نشان داد که 51 درصد از سطح منطقه که 7/۶۰ درصد از جمعیت به سر می برند، تحت حوزه خدماتی دست کم یک داروخانه قرار داشته و اما بقیه را داروخانه ها پوشش نداده اند. از این رو گذشته از رفع کمبودها، برنامه ریزی پراکنش متناسب مراکز خدمات درمانی و بهداشتی در منطقه نیز ضروری به نظر می رسد. اطلاعات نقشه فاصله-های اقلیدسی داروخانه ها از محل های سکونت نشان داد که شایسته است مجوزهای جدید احداث داروخانه به قسمت های شمال شرقی منطقه اختصاص یابد