کمک های اولیه

هدف پژوهش حاضر ارزیابی دانش مربیان ورزش از کمک های اولیه به ورزشکاران آسیب دیده در میادین ورزشی است. روش پژوهش توصیفی- همبستگی است که از نظر هدف کاربردی و از نظر مسیر اجرا میدانی است. جامعه آماری پژوهش تمامی مربیان ورزشی استان کرمان به تعداد 359 نفر بود. نمونة آماری برابر جامعة آماری در نظر گرفته شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامة محقق ساختة «ارزیابی میزان آگاهی مربیان از کمک های اولیه» استفاده شد. روایی محتوایی پرسشنامه (90/0=CVI)، و پایایی آن را نتایج آزمون آلفای کرونباخ (95/0= r) نشان داد. نتایج تجزیه وتحلیل داده ها نشان داد، میزان آگاهی بیشتر (90/43%) مربیان مرد در سطح پایین و بیشتر (50/48%) مربیان زن در سطح متوسط است. همچنین، بین میزان آگاهی مربیان با مدرک تحصیلی ارتباط معناداری (05/0>P) وجود دارد و با سابقة مربیگری و سن مربیان (05/0<P) ارتباط معناداری وجود ندارد. با توجه به نقش پراهمیت مربیان در توسعة ورزش، همچنین اجتناب ناپذیری آسیب های ورزشی تلاش برای آموزش کمک های اولیه در سطوح دوره های مربیگری ضروری به نظر می رسد.

زمینه و هدف: افزایش طلاق تبعات متعددی در پی دارد، از مهمترین پیامدهای آن آسیب های زیستی، روانی، اجتماعی بر کودکانی است که پیکره جامعه آینده را خواهند ساخت. از اینرو پژوهشگران بدنبال راهکاری برای کاهش آسیب های این معضل در کودکان بوده اند. پژوهش حاضر با بررسی مروری مقالات مرتبط با کمک های اولیه روانشناختی برای کودکان طلاق صورت پذیرفته است. برایند جستجوی پژوهش ها در بخش های سه گانه تعاریف آسیب های فرزندان طلاق، کمک های اولیه مناسب نسبت به فرزندان و تشریح بیشترین و اثربخش ترین اقدامات موثر در کاهش آسیب های فرزندان طلاق ارائه گردیده است.

مقدمه: از آنجا که کارکنان جمعیت هلال احمر ایران از نخستین افراد حاضر در صحنه حوادث می باشند، لذا هدف از مطالعه حاضر، بررسی میزان آگاهی و عملکرد کارکنان جمعیت هلال احمر استان تهران نسبت به کمک های اولیه (به عنوان یکی از اولین اقدامات نجات و امداد) می باشد. روش ها: این پژوهش مقطعی، در سال 1388در بین 80 نفر از کارمندان شعبه های جمعیت هلال احمر استان تهران انجام شد که نمونه گیری به طور تصادفی در بین شعبه های جمعیت هلال احمر استان تهران انجام گردید. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای مشتمل بر سه بخش سنجش اطلاعات دموگرافیک، میزان آگاهی و عملکرد بود. یافته ها: 55 درصد افراد از آگاهی خوب وخیلی خوب و 43 درصد افراد از عملکرد خوب و خیلی خوب نسبت به کمک های اولیه برخوردارند. روابط بین متغیرها نشان می دهد رابطه معنی داری بین میزان حضور در عملیات های امدادی با نمره علمی وجود دارد (568/0r= ، P=0.021). نتیجه گیری: در حدود نیمی از کارکنان جمعیت هلال احمر استان تهران از آگاهی و عملکرد نسبتا خوبی نسبت به کمک های اولیه برخوردارند، با این وجود به منظور افزایش توان پاسخگویی در هنگام سوانح لزوم بازنگری در شیوه های آموزش کمک های اولیه به کارکنان جمعیت امری ضروری است.

: براساس آمار رسمی کشور، ایست قلبی و حوادث، به ترتیب رتبه نخست و دوم عوامل منجر به فوت را در ایران شامل می شوند. انجام کمک های اولیه از طریق افراد آگاه حاضر در محل حادثه امکان بقای بیشتر و آسیب کمتر مصدومان را به همراه دارد. این مطالعه برای بررسی وضعیت کنونی آگاهی و نگرش پرسنل دانشگاه علوم پزشکی مازندران به عنوان بخشی از عموم جامعه در خصوص کمک های اولیه و احیای قلبی- ریوی صورت پذیرفت. روش ها: روش پژوهش در این مطالعه با توجه به نحوه گردآوری اطلاعات توصیفی - پیمایشی است. جامعه پژوهش در این مطالعه شامل تمامی پرسنل غیرپزشکی در ستاد مرکزی و واحدهای تابعه دانشگاه علوم پزشکی مازندران در شهر ساری است. با بهره گیری از فرمول کوکران 320 نفر انتخاب گردید. در این مطالعه از روش نمونه گیری لایه ای بهره گرفته شده است. ابزار اندازه گیری در این مطالعه پرسشنامه استاندارد شده بوده است. پرسشنامه در سه بخش اطلاعات دموگرافیک و نظرسنجی، ارزیابی نگرش، و ارزیابی دانش و آگاهی بوده است. برای بررسی روایی- محتوای صوری پرسشنامه از نظر متخصصان آموزش همگانی هلال احمر و اساتید دانشگاه نسبت به تعدیل و تصحیح آن، بهره گرفته شد. همچنین نتایج ضریب آلفای کرونباخ (سؤالات مربوط به دانش r=0/83 و سؤالات مربوط به نگرش r=0/88) نشان داد، سؤالات از همسانی درونی قابل قبولی برخوردار است. یافته ها: مقایسه میانگین امتیاز دانش جامعه نمونه در مورد کمک های اولیه در دو گروه دارای سابقه آموزش کمک های اولیه با افرادی که در این دوره ها شرکت ننموده بودند نشان داد، اختلاف معنی داری بین این دو گروه وجود دارد (05/0>P و 535/2=t)، اما این اختلاف در میانگین امتیاز نگرش جامعه نمونه در مورد کمک های اولیه در دو گروه دارای سابقه آموزش کمک های اولیه با افرادی که در این دوره ها شرکت ننموده بودند، مشاهده نگردید (05/0 نتیجه گیری: از آنجا که دانشگاه علوم پزشکی مازندران به عنوان یکی از سازمان های مسئول درحفظ و ارتقای سلامت جامعه و به عنوان دستگاه ناظر در این بخش محسوب می شود، می بایست بیش از پیش در ارتقای سطح دانش و آگاهی کارکنان خود گام بردارد. در همین خصوص و در راستای آموزش همگانی باید به افزایش پوشش آموزش کمک های اولیه در سطح کارکنان غیر درمانی دانشگاه از طریق مدل های آموزشی مناسب اقدام گردد و یکی ازمهم ترین اقدامات در این زمینه، حساس سازی مسئولان و پرسنل برای بذل توجه بیشتر به ترویج آموزش کمک های اولیه در سطح دانشگاه است.