سخنرانی علمی

درک سخنرانی های علمیِ کلاسیِ استاد، برای دانشجوها امری دشوار است. این دشواری، می تواند ناشی از زودگذر بودنِ مطالب شفاهیِ ارائه شده و پراکندگیِ اطلاعات منسجم در سخنرانی ها باشد. آن چه می تواند به دانشجوها در درک این گونه سخنرانی ها کمک کند، شناختِ این گونه سبک است. به همین منظور، هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی ارجاع در نشان گرهای اهمیت مطلب در سخنرانی های علمی انگلیسی است. به ویژه، این مقاله کوشیده است چگونگی ارجاع دهی در نشان گرهای اهمیت مطلب به وسیله استادهای دانشگاه – با جنسیت مرد و زن- را بررسی نماید. رونوشت 160 سخنرانی موجود در پیکره انگلیسی بیس، بررسی شد و فهرستی از 1،350 نمونه نشان گر اهمیت مطلب استخراج شد. سپس، این نشان گرها به پنج دسته سازمان دهیِ کلام، تعامل با مخاطب، پوششِ موضوع، وضعیتِ مطلب و ارتباط با امتحان گروه بندی شده و از جنبه ارجاع – پیش مرجع، پس مرجع و مرجع مشترک - برای استادهایی با جنسیت متفاوت بررسی شدند. یافته های پژوهش نشان داد؛ (1) تمامی استادها، چه زن و چه مرد، بیشتر تمایل دارند در پیوند با نشان گرهای سازمان دهی کلام و وضعیتِ مطلب، به صورت پس مرجع به مطلب مهم اشاره کنند، (2) هر دو گروهِ استادها، در ارتباط با ویژگیِ پوشش دهیِ موضوع، تقریباً به طور مساوی از نشان گرهای پیش مرجع و پس مرجع استفاده می کنند، (3) ویژگیِ ارتباط با امتحان هم به وسیله استادهای مرد و زن، فقط به صورت پیش مرجع انجام می شود و (4) تعامل با مخاطب، در نشان گرهای اهمیتِ مطلب، بیشتر به صورت پس مرجع صورت می گیرد. به طور کلی، پژوهش حاضر نشان داد، بیشتر نشان گرهای اهمیتِ مطلب در سخنرانی های علمی انگلیسی، پس مرجع هستند.

هدف از انجام این پژوهش بررسی ویژگی های زبانی سخنرانی های علمی کلاسی انگلیسی است که استادان دانشگاه در هر جلسه بکار می برند. به طور خاص، این پژوهش کوشیده چگونگی پررنگ کردن مطالب مهم سخنرانی های کلاسی انگلیسی توسط استادان مرد و زن را بررسی کند. انجام این پژوهش مبتنی بر یک روش پژوهش پیکره محور، ترکیبی از طرح اکتشافی و تجزیه وبررسی کلامی است. برای این هدف، پیکرهء بیس با 160 سخنرانی علمی بررسی شد. نتیجهء بررسی ویژگی های کلامی این سخنرانی ها نشان داد، صرف نظر از جنسیت سخنران، اهمیت مطلب را می-توان با استفاده از پنج روش (1) سازماندهی کلام، (2) وضعیت مطلب، (3) پوشش موضوع، (4) ارتباط با امتحان و (5) هم کنش با مخاطب بیان کرد. افزون بر این، نتایج نشان داد، بیان اهمیت به بایستگی آشکارا و با استفاده از صفات و قیود ارزیابی انجام نمی شوند. همچنین، مشخص شد جهت گیری نشانگر به متن، ارائه کننده و هم کنشی تا حد زیادی به نوع نشانگر بستگی دارد. افزون بر این، یافته ها حاکی از این است که استادان زن بیشتر از استادان مرد به هم کنش با مخاطب گرایش دارند.

هدف از انجام این تحقیق بررسی چگونگی بیان اهمیت در ارائه های رشته های علوم اجتماعی، علوم انسانی، علوم پزشکی و علوم فیزیکی است. روش تحقیق استفاده شده در این پژوهش ترکیبی است از یک روش پیکره-محور و تجزیه وتحلیل کلام. در ضمن، نشانگرهای اهمیت مطلب این مطالعه از 160 سخنرانی انگلیسی پیکره بیس استخراج شده اند. بررسی رونوشت این ارائه ها نشان داد، اول و مهم تر از همه رشته دانشگاهی برای بیان اهمیت مسئله نیست. به عبارت دیگر، سخنرانی های علمی رشته های مختلف دانشگاهی ازلحاظ بیان اهمیت تفاوت چشمگیری ندارند. دوم، مشاهده کردیم، صرف نظر از رشته، اهمیت مطلب را می توان با استفاده از یکی از پنج روش ارتباط دادن به امتحان، پوشش مفصل موضوع، ارزیابی نگرشی مطلب ازنظر اهمیت یا ارتباط، مرزبندی بین نکات و مطالب جانبی و ایجاد تعامل با مخاطب نشان داد. علاوه بر این، مشخص شد اساتید رشته های زندگی و علوم پزشکی بیشتر از استادان دیگر رشته ها تمایل دارند دانشجو را در کلام درگیر کنند. در کل، نتایج این مطالعه نشان داد اساتید دانشگاه از رشته های مختلف در بیان اهمیت مطلب به صورت تعاملی عمل می کنند.