قابلیت مدیریت

با وجود پیچیدگی روزافزون شرایط رقابتی، دستیابی به عملکرد مالی، به ویژه در شرکت های کوچک و متوسط، تحت تأثیر متغیرهای متعدد قرار دارد. در پژوهش حاضر بر نحوه تأثیرگذاری قابلیت نوآوری، قابلیت مدیریت، بازارمحوری، کارآفرینی سازمانی و مزیت رقابتی به صورت الگویی یکپارچه بر عملکرد مالی توجه شده است. این پژوهش از نوع توصیفی و مبتنی بر مدل سازی معادلات ساختاری و جامعه آماری کلیه کارکنان شرکت مواد غذایی «تهران همبرگر» است. برای گردآوری داده ها از ابزار پرسشنامه استفاده شد. نمونه آماری شامل 121 نفر از کارکنان شرکت «تهران همبرگر» است که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. بر اساس نتایج، تأثیر غیرمستقیم متغیرهای یادشده بر عملکرد مالی تأیید شد که بیشترین تأثیر مستقیم را بازار محوری با ضریب 923/0 داشت؛ همچنین تأثیر مستقیم کارآفرینی سازمانی بر عملکرد مالی رد و تأثیر غیرمستقیم آن از طریق مزیت رقابتی تأیید شد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط میان مدیریت استراتژیک منابع انسانی و عملکرد سازمانی با نقش میانجی قابلیت مدیریتی و محوریت کارآفرینانه انجام شده است. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها از نوع پیمایشی می باشد. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان اداره کل دامپزشکی استان همدان در سال 96 به تعداد 150 نفر و مطابق فرمول کوکران، اندازه نمونه آماری تقریباً برابر با 98 نفر می باشد که به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. جهت تحلیل داده های پژوهش از رویکرد مدلسازی معادلات ساختاری و روش تحلیل مسیر با نرم افزارSPLS بهره گرفته شد. نتایج آزمون تحلیل عاملی تأییدی و سنجش بارهای عاملی نشان داد که متغیر مدیریت استراتژیک منابع انسانی به میزان 74 درصد از تغییرات عملکرد سازمانی، مدیریت استراتژیک منابع انسانی به میزان 67 درصد از تغییرات قابلیت مدیریتی، مدیریت استراتژیک منابع انسانی به میزان 57 درصد از تغییرات محوریت کارآفرینانه را تبیین می کند؛ لذا مدیریت استراتژیک منابع انسانی به طور مستقیم تأثیر بیشتری بر عملکرد سازمانی (نسبت به متغیرهای قابلیت مدیریتی و محوریت کارآفرینانه) دارد. همچنین قابلیت مدیریتی به میزان 58 درصد از تغییرات عملکرد سازمانی، و محوریت کارآفرینانه به میزان 48 درصد از تغییرات عملکرد سازمانی را تبیین می کند. نهایتاً عملکرد سازمانی به میزان 63 درصد ناشی از تغییرات عملکرد مالی و 52 درصد ناشی از تغییرات عملکرد کارکنان است. به عبارتی عملکرد مالی تأثیر بیشتری بر عملکرد سازمانی دارد. همچنین با آزمون ضرایب معناداری Z (مقادیر t) مشخص شد که ضریب مربوط به تمامی مسیرها از جمله مسیرهای مدیریت استراتژیک منابع انسانی به قابلیت مدیریتی (469/5)، مدیریت استراتژیک منابع انسانی به محوریت کارآفرینانه (748/4)، مدیریت استراتژیک منابع انسانی به عملکرد سازمانی (387/7)، قابلیت مدیریتی به عملکرد سازمانی (294/5) و محوریت کارآفرینانه به عملکرد سازمانی (374/6)، از 96/1 بیشتر است که معنادار بودن این مسیرها و مناسب بودن مدل ساختاری را نشان می دهد. لذا تمامی فرضیه های پژوهش نیز تأیید می شوند.