تحکیم حافظه

هدف پژوهش بررسی اثر محرومیت ازخواب بر یادگیری مهارت های حرکتی ظریف و درشت دانشجویان پسر بود. در این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش ازمون پس آزمون60 دانشجوی پسر غیر ورزشکار انتخاب و بطور تصادفی در دو گروه 30 نفره توزیع شدند. بعد از پیش آزمون در روز اول ودوم آزمودنی ها به یادگیری و تمرین مهارت های ظریف و درشت پرداختند. درشب اول ودوم گروه های کنترل درخواب طبیعی وگروه های آزمایشی به ترتیب چهار و شش ساعت از خواب محروم شدند. صبح روز سوم پس آزمون به عمل آمد. نتایج نشان داد شش ساعت محرومیت از خواب موجب کاهش یادگیری مهارت ظریف شدو چهاروشش ساعت محرومیت از خواب بر یادگیری مهارت درشت اثر نداشت.بنابراین یادگیری مهارت های حرکتی ظریف با ساعات بیشترمحرومیت ازخواب آسیب بیشتری می بیند و فراگیران این مهارت ها باید از خواب منظمی برخوردار باشند.

هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر توزیع تمرین بر اکتساب، یادداری با فواصل متفاوت یک و هفت روز و همچنین قضاوت از یادگیری دقت فورهند درایو تنیس روی میز بود. به همین منظور 32 نفر از دانشجویان دختر با میانگین سنی 24-18 که واحد تخصصی یک و دو تنیس روی میز را گذرانده بودند، به صورت داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند و به صورت تصادفی به دو گروه تمرینی فاصله دار و انبوه تقسیم شدند. تکلیف مورد استفاده در این تحقیق ضربه فورهند درایو تنیس روی میز بود. آزمودنی ها پس از شرکت در پیش آزمون، در مرحله اکتساب گروه تمرینی انبوه 240 ضربه را در یک روز و گروه تمرینی فاصله دار 60 ضربه را در 4 روز متوالی اجرا کردند. بعد از مرحله اکتساب از شرکت کنندگان خواسته شد تا به پیش بینی و قضاوت از عملکرد خود در آزمون یادداری بپردازند. سپس نیمی از افراد گروه های تمرینی در آزمون یادداری یک روزه و نیمی دیگر از افراد گروه های تمرینی در آزمون یادداری هفت روزه شرکت کردند. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل و تحلیل واریانس دوراهه با اندازه های تکراری تحلیل شد. نتایج تفاوت معناداری را در گروه تمرینی فاصله دار نسبت به گروه انبوه در اکتساب، یادداری یک و هفت روز و قضاوت از یادگیری نشان داد (05/0P<). در واقع یافته ها نشان می دهد فاصله دهی در جلسات تمرین بر اکتساب و یادداری و همچنین قضاوت از یادگیری تأثیر دارد. ازاین رو یافته های تحقیق نشان می دهد فاصله دهی در جلسات تمرین بر بهبود عملکرد و یادگیری تأثیر دارد. همچنین وقتی فراگیران به پیش بینی و قضاوت از عملکرد خود می پردازند، راهکارهای مناسب برای مواجهه با شرایط تمرینی خود تجربه می کنند و می تواند عامل مؤثری بر پیشرفت اجرا محسوب شود.

با توجه به تأثیری که تمرینات هوازی می تواند بر عملکرد شناختی و حافظه داشته باشد، چالشی که همچنان در تحقیقات وجود دارد این است که زمان بندی اجرای تمرینات هوازی نسبت به جلسه آموزشی تکلیفی که می بایست به خاطر سپرده شود، چگونه باشد. پژوهش حاضر در پی پاسخگویی به این پرسش است که تمرینات هوازی در زمان های قبل، حین و بعد از اکتساب، چه تأثیری بر فرایند تحکیم حافظه کلامی دارد. در این تحقیق نیمه تجربی 48 دختر غیرورزشکار 20 تا 30 سال در چهار گروه کنترل، تمرین قبل، بعد و حین اکتساب با زمان بندی متفاوت، ترکیبی از تکلیف یادگیری کلامی شنوایی ری و 15 دقیقه فعالیت هوازی با شدت متوسط را انجام دادند. سپس تمامی گروه ها یک و 24 ساعت بعد در آزمون یادداری تکلیف حافظه شرکت کردند. یافته ها نشان داد که بین گروه ها در روند تغییرات در مرحله اکتساب تفاوت معناداری وجود نداشت. علاوه بر این گروه ها در آزمون های یادداری عملکرد یکسانی داشتند. تنها تفاوت مشاهده شده در میزان افت عملکرد در آزمون یادداری اول نسبت به جلسه انتهای اکتساب بود که براساس آن به غیر از گروه بعد و حین تمرین سایر گروه ها افت عملکرد معناداری داشتند. بر این اساس به نظر می رسد تمرینات هوازی در حین اکتساب و همچنین بعد از آن می تواند دارای تأثیرات مثبت کوتاه مدتی بر حافظه کلامی باشد، هرچند این اثر در زمان بندی قبل از اکتساب مشاهده نشد.