برند آموزشی

هدف تحقیق حاضر،  تعیین رابطه بین  پویایی آموزشی و برند آموزشی  با اعتماد آموزشی بود. روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری این تحقیق،  مشتمل برتمامی استادان دانشگاه آزاد اسلامی واحد محلات در سال تحصیلی 95-1394 به تعداد 120 نفر بوده است. شیوه نمونه گیری، به دلیل محدودیت جامعه آماری،  سرشماری بوده، بدین ترتیب همه جامعه آماری به عنوان نمونه تحقیق به تعداد 120 نفر انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل سه نوع پرسشنامه بوده است که عبارتند از:1.پرسشنامه محقق ساخته پویایی آموزشی مشتمل بر 12 گویه(95/0 =α،2. پرسشنامه برند آموزشی( حسینی و فرهاد نهاد،1392) مشتمل بر 44 گویه (92/0=α)، 3. پرسشنامه محقق ساخته اعتماد آموزشی مشتمل بر20 گویه(94/0=α ) برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون کلموگروف- اسمیرنف، آزمونt  تک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون  و تحلیل رگرسیون چند متغیره) استفاده شد.  به طور کلی نتایج تحقیق نشان داد وضعیت پویایی آموزشی بالاتر از حد متوسط، برند آموزشی پایین تر از حد متوسط و اعتماد آموزشی پایین تر از حد متوسط است. بین پویایی آموزشی و برند آموزشی با اعتماد آموزشی، در سطح 05/0>P رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد، همه ابعاد پویایی آموزشی  می توانند به طور معناداری اعتماد آموزشی ادراک شده را پیش بینی کنند؛ هم چنین  به جز ابعاد اشتهار و تبلیغات، سایر ابعاد برند آموزشی توان پیش بینی اعتماد آموزشی ادراک شده را به طور معنادار دارند.

 تحقیق حاضر با هدف طراحی مدل ارتقا برند آموزشی در دانشگاه پیام نور انجام شد. بهره گیری از روش آمیخته (کیفی و کمی) به عنوان روش تحقیق استفاده شد. جامعه و نمونه آماری را اعضای صاحبنظر عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور به تعداد 32 نفر تشکیل دادند. گردآوری داده های تحقیق از طریق پرسش نامه و  در دو مرحله با توجه به ماهیت روش دلفی انجام گرفت. از آزمونهای کندال، بارتلت و کایزر مایر الکین (KMO)[1] برای بدست آوردن ضریب توافق و امکان سنجی استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی استفاده گردید. از بین 79 عامل بدست آمده، بعد از اعمال نظر خبرگان و آزمونهای فوق و ماتریس چرخشی تنها 50 عامل باقی ماند. با استفاده از نمودار سنگریزه و تحلیل عاملی اکتشافی نشانگرها در شش بعد تقیسم شده و با استفاده از نظر گروه کانونی[2] تحت عنوان فضای فیزیکی، رشته تحصیلی، شیوه های آموزش، برنامه ریزی درسی، اعضای هیات علمی و محتوای آموزشی نام گذاری شدند و مدل ارتقای برند آموزشی در دانشگاه پیام نور طراحی گردید. در پایان پیشنهادهای کاربردی در راستای عملیاتی نمودن مدل حاصله ارائه شد.   [1] Kaiser-Meyer-Olkin [2]. Focus Group

هدف از اجرای پژوهش حاضر، بررسی تأثیر پویایی آموزشی و برند آموزشی بر اعتماد عمومی ادراک شده و رفتار خودتوسعه ای اعضای هیئت علمی دانشگاه سیستان وبلوچستان بود. روش پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر اجرا توصیفی – پیمایشی با رویکرد مدل سازی معادلات ساختاری است. جامعه آماری شامل همه اعضای هیئت علمی دانشگاه سیستان وبلوچستان به تعداد 380 نفر بود که حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران و به روش تصادفی طبقه ای برابر با 191 نفر برآورد شد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد پویایی آموزشی شفیع پور مطلق و موسیوند (1397)؛ برند آموزشی شفیع پور مطلق و موسیوند (1397)؛ اعتماد عمومی قره خانی و همکاران (1393) و رفتار خودتوسعه ای احمدی و همکاران (1396) استفاده شد. روایی آنها از طریق تحلیل عاملی تأییدی و پایایی نیز با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی محاسبه و تأیید شد. ابزار تجزیه وتحلیل داده ها نرم افزار SPSS 20 و Smart Pls بود. برای تحلیل داده ها از روش مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که پویایی آموزشی و برند آموزشی بر اعتماد عمومی ادراک شده و رفتار خود توسعه ای اعضای هیئت علمی دانشگاه سیستان وبلوچستان تأثیر دارد.