عفو و بخشش

سلامت روان و شناخت شیوه های ارتقای آن یکی از موضوعات مهم سلامت همگانی است و اساسی ترین جزء رفاه اجتماعی بوده که سرمایه اجتماعی و گرایش به عفو و بخشش از متغیر های مهم تاثیرگذار در بهزیستی و سلامت جامعه است. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین سرمایه اجتماعی و گرایش به عفو و بخشش با سلامت روان در شهروندان ساکن شهرستان فامنین صورت گرفت. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه سرمایه اجتماعی، گرایش به عفو و بخشش و پرسشنامه استاندارد سلامت عمومی گردآوری شد. نمونه 197 نفر از شهروندان شهرستان فامنین بوده که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از 16 spss تحلیل و این نتایج حاصل شدبین انسجام اجتماعی(31/0= r ، 000/0> p )، اعتماد اجتماعی(25/0= r ، 000/0> p )، حمایت اجتماعی(22/0= r ، 05/0> p ) و همبستگی اجتماعی(30/0= r ، 000/0> p ) از مولفه های سرمایه اجتماعی رابطه معنادار و مستقیم وجود داشت و بین سلامت روان با شبکه روابط اجتماعی(03/0= r ، 7/0> p ) و کنترل اجتماعی(07/0= r ، 06/0> p ) از مولفه های سرمایه اجتماعی رابطه معناداری مشاهده نشد و سلامت روان با هر دو مولفه بخشش به خود(29/0= r ، 000/0> p ) و بخشش به دیگران(19/0= r ، 05/0> p ) از مولفه های گرایش به عفو و بخشش رابطه معنادار و مستقیم دارد. همچنین نتایج نشان داد که سرمایه اجتماعی و گرایش به عفو و بخشش 26 درصد از واریانس سلامت روان را پیش بینی می کند. بنابراین ایجاد شرایط مناسب جهت مشارکت های اجتماعی بیشتر، ایجاد اعتماد عمومی و اعمال مراقبت ها و حمایت های عاطفی، روانی و اجتماعی بیشتر در خصوص شهروندان در جهت ارتقای سلامت روان آنها اقدامی لازم به نظر می رسد.

عفو در اصل به معنای صرف نظر کردن و رها کردن است. در قرآن توجه داده شده است که عفو در شمار ویژگی های مؤمنان پرهیزگار است و اشاره شده است کسانی که بیشتر از خطا های مردم می گذرند پرهیزگارترند. و از طرف دیگر رسانه می تواند تأثیر زیادی را با برنامه های تبلیغاتی خود در افزایش عفو و بخشش داشته باشد. در این راستا در این مقاله به بررسی تأثیر رسانه در افزایش عفو و بخشش پرداخته شده است. روش تحقیق توصیفی و تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و اسنادی و پرسش نامه ای می باشد. دو فرضیه در رابطه با اهداف تحقیق تدوین شده است. در رابطه با فرضیات شاخص هایی مطرح شد. و با استفاده از نرم افزارSPSS  به میانگین شاخص ها و تجزیه و تحلیل اطلاعات پرداخته شد. نتایج نشان می دهد که، در فرضیه اول، در تمامی شاخص ها باSIG های به دست آمده 000/0 رابطه معنادار و مثبتی بین رسانه و افزایش عفو و بخشش وجود دارد. همچنین در رابطه با فرضیه دوم، نتایج نشان داد که تفاوت معناداری در اثر رسانه در رواج فرهنگ عفو و گذشت در بین خانواده های قشر پایین و قشر بالا وجود دارد. در پایان نیز در راستای نتایج تحقیق پیشنهادهایی بیان شده است.

  مطالعه حاضر تلاشی اکتشافی درجهت بررسی جامعه شناختی مفهوم عفو و بخشش و تبیین پتانسیل عفو و بخشش در جامعه،براساس سرمایه اجتماعی شناختی است. در این مقاله به بعد ارتباطی عفو و بخشش توجه شده و براساس نسبت فرد بخشنده با قربانی، پتانسیل بخشش در دو بعد پتانسیل بخشش معطوف به خود و پتانسیل بخشش معطوف به دیگران مفهوم سازی شده است. براساس پیمایش انجام شده دربین نمونه ای با حجم 378 نفر از شهروندان ارومیه ای، به روش نمونه گیری خوشه ای، وضعیت پتانسیل عفو و بخشش دربین نمونه آماری با میانگین 1/38 در مقیاس صفر تا صد، در سطح پایینی بوده است. همچنین افراد، زمانی که خود قربانی باشند، پتانسیل بخشش بیشتری داشته اند(بخشش معطوف به خود) تا زمانی که یکی از اعضای خانواده شان، قربانی رفتار انحرافی دیگران بوده است(بخشش معطوف به دیگران). نتایج تبیینی رابطه بین سرمایه اجتماعی شناختی و پتانسیل عفو و بخشش نشان داده است که سرمایه اجتماعی شناختی به صورت کلی، به میزان 18 درصد، در افزایش پتانسیل عفو و بخشش نقش داشته است. اما یافتههای آماری نشان داده است که رابطه بین سرمایه اجتماعی و پتانسیل بخشش معطوف به دیگران، به صورت منحنی سهمی درجه دو بوده است. به عبارت دیگر افزایش سرمایه اجتماعی تا سطح متوسطی، باعث افزایش پتانسیل عفو و بخشش معطوف به خانواده شده درحالی که افزایش و تقویت بیشتر سرمایه اجتماعی، باعث کاهش پتانسیل بخشش معطوف به اعضای خانواده فرد شده است.