ادراک امنیت

مدتهاست که ارتباط بین الگوهای کاشت گیاهان وادراک امنیت در مناطق مسکونی در بین طراحان منظر مورد بحث واقع  شده است  واین درحالی است که اثر گیاهان در امنیت پارک های شهری ،یا بطور جدی و کافی مورد بررسی علمی قرار نگرفته و یا تحقیقات انجام شده در این زمینه در دسترس نمی باشد.  بنابراین، یک مطالعه میدانی با استفاده از پرسشنامه حاوی تصاویر الگوهای مختلف کاشت ،در پارک های شهری برای سنجش احساس امنیت استفاده کنندگان در گیاهکاریهای با زمینه متفاوت در بین 296 شرکت کننده در پارک های شهری تبریز در سال 1391 انجام گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که الگوهای کاشت با تراکم متوسط و دارای دسترسی فیزیکی مناسب امن تر از الگوهای کاشت پر تراکم با دید بصری مسدود شده می باشند. هم چنین نتایج تحقیق نشان داد که کاشت های بدون چمن و مناظر آب ،احساس امنیت کمتری نسبت به گیاه کاریهای همراه با چمن و مناظر آب به بینندگان القا می کنند. علاوه بر این، گیاهکاری حاوی تنوع زیاد گونه ها در مقایسه با مناظر دارای تنوع گونه ای کمتر در پارک ها ناامن تراحساس شدند.این مطالعه اثبات کرد که عناصر فضای سبز پارک ها شامل چمن، گیاهان پوششی سبز، و مناظر آب باعث افزایش احساس امنیت در پارک ها می شوند. (همچنین طراحان و معماران منظر لازم است از طراحی مناظر با گیاهان با تراکم بالا دوری کنند که این کار باعث مسدود شدن دید و در نتیجه کاهش احساس امنیت در پارک می شود. همچنین از کاشت گیاهان کوتاه قد از قبیل درختچه ها با تاج پایین در فاصله بین درختان جلوگیری شود.) نتایج این تحقیق کاربرد تئوری "فعالیت روتین" را در مناظر پارک های شهری در تبریز را گسترش می دهد جایی که شرایط کاشت گیاهان بایستی طوری باشد که باعث افزایش نیروی کنترل اجتماعی در راستای جلوگیری از وقوع رفتارهای ناهنجار اجتماعی باشد.    

زمینه و هدف:  کلانتری ها مسئول برقراری نظم و امنیت در سطح  شهر هستند. عملکرد خوب، قاطع و مقتدرانه آن، می تواند باعث فراهم سازی بستری رضایت بخش از عملکرد اجرایی و افزایش میزان نفوذ و اقتدار پلیس به عنوان نمادی از قدرت حاکمیت در برقراری امنیت اجتماعی را در پی داشته باشد. بنابراین بررسی فرآیندهای ارائه خدمات مطلوب برای تحقق رضایت شهروندان امری ضروری است. ازاین رو پژوهش حاضر با هدف بررسی چگونگی ارائه خدمات در کلانتری و رابطه آن با ارتقای رضایت مندی شهروندان انجام پذیرفت.روش : این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، توصیفی از نوع پیمایشی می باشد. جامعه هدف، مراجعان دایره مشاوره و مددکاری کلانتری 11 فرماندهی انتظامی شهرستان تبریز می باشند که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و به روش نمونه گیری در دسترس حجم نمونه 92 نفر تعیین گردید. ابزار گردآوری داده ها نیز چهار پرسشنامه محقق ساخته بود که برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های تی تک نمونه ای، تی مستقل و تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد.یافته ها: یافته ها نشان داد کیفیت ارائه خدمات کلانتری ها از نظر مراجعان در سطح مطلوبی بوده است؛ همچنین بین نگرش مراجعان بر حسب نوع خدمت ارائه شده به آن ها و بین نگرش مراجعان در حل مسائل فردی بر حسب وضعیت تأهل آن ها تفاوت وجود دارد p<0.05؛ اما بین نگرش مراجعان بر حسب سن و تحصیلات آن ها و بین نگرش مراجعان در مسائل خانوادگی، مسائل حقوقی و مسائل اجتماعی بر حسب وضعیت تأهل آن ها تفاوت وجود ندارد.نتیجه گیری: میزان مطلوبیت کیفیت ارائه خدمات چهارگانه در کلانتری یاد شده از مهم ترین مؤلفه های تاثیرگذار در ارتقای رضایت مندی شهروندان در احساس امنیت اجتماعی بود. همچنین با توجه به اینکه ارزیابی کیفیت خدمات در بخش خدمات عمومی در کلانتری ها با استفاده از شاخص تعدیل شده سروکوال بر مبنای خدمات چهارگانه در کلانتری ها در ایران برای اولین بار انجام می شود، این تحقیق می تواند روزنه های جدیدی را برای انجام تحقیقات بعدی باز نماید.

تأمین امنیت در پارک های شهری جهت تشویق استفاده عمومی و بهبود کیفیت زندگی ساکنان و بازدیدکنندگان ضروری است. یکی از راه های تأمین امنیت در فضاهای شهری ترکیب استراتژی های طراحی با کمک راهکارهای برنامه ریزی شده معماری و شهرسازی برای بهبود امنیت و فعال سازی این فضاها است. در پارک آبیدر سنندج، به دلیل وسعت بالا و داشتن نقاط کور و مخفی زیاد، احتمال دارد جوانان احساس کنند که پلیس امکان حضور در تمامی نقاط را ندارد. این موضوع ممکن است منجر به کاهش احساس امنیت در این پارک شود. ازاین رو این مطالعه باهدف مشخص کردن میزان جرم پذیری پارک کوهستانی آبیدر سنندج به کمک اصول شهرسازی و معماری سعی در ارائه راهکارهایی جهت افزایش احساس امنیت در پارک های شهری دارد. پژوهش حاضر از منظر هدف کاربردی است، رویکرد روش شناسی پژوهش به صورت کمی و به شیوه ی تحلیلی - پیمایشی است. باتوجه به اهداف پژوهش پرسش نامه ای ساختاریافته در بخش های مختلف وﯾﮋﮔﯽ ﻫﺎی ذاتی پارک، طراحی و مدیریت پارک و نگرانی های بازدیدکنندگان، در آذر ۱۴۰۲ بین جامعه هدف (بازدیدکنندگان پارک آبیدر) توزیع و نتایج آن به کمک آزمون های آماری در نرم افزار ® SPSS نسخه ۲۷ تحلیل شد. یافته ها نشان داد عواملی چون رخ دادن موارد اخیر جرم، وجود مسیرهای پرپیچ وخم و حضور افراد مست مؤثرترین عوامل نگرانی افراد از وقوع جرم بود. در مقابل، حضور مردان و زنان بومی، شلوغ بودن پارک، حضور خانم های غیربومی یا حضور افراد در حال عکاسی از طبیعت ترس بازدیدکنندگان از وقوع جرم را بیش از همه کاهش می داد. بر اساس نتایج حضور پلیس، نصب دوربین های نظارتی، و اجازه ورود خودروهای شخصی به پارک مواردی بود که می توانست احساس امنیت بازدیدکنندگان را افزایش دهد. نتایج همچنین حاکی از آن بود که احساس ناامنی در افراد تحصیل کرده بیشتر بود و عوامل اجتماعی در احساس امنیت زنان (Mean Rank= 58.68) نقش بیشتری داشت. یافته ها بینش های فرهنگی را ارائه کردند و عوامل خاص اما نسبتاً التقاطی را برای اطلاع از بهبود و افزایش امنیت پارک با اصلاح برنامه ریزی مدیریت و نظارت شناسایی کردند.