مشاهده عمل

مقدمه: هدف از اجرای پژوهش حاضر، تعیین تأثیر مشاهده و تصویرسازی پرتاب آزاد بسکتبال بر واکنش نورون های آینه ای بود. روش: 10 دانشجوی پسر مبتدی (میانگین سنی؛ 5/1 ±2/23 سال) به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. ترتیب مشاهده و تصویرسازی به صورت موازنه متقابل کنترل شد. امواج مغزی شرکت کنندگان در چهار حالت استراحت با چشمان باز، بسته، مشاهده و تصویرسازی پرتاب آزاد به صورت بیرونی توسط دستگاه الکتروانسفالوگراف ثبت گردید. سرکوب ریتم میو به صورت نسبت توان موج آلفا در حالت مشاهده و تصویرسازی به توان موج آلفا در حالت استراحت با چشمان باز و بسته محاسبه شد. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس درون گروهی 3×2 (شرایط آزمون: مشاهده و تصویرسازی؛ منطقه عصبی: 3C، 4C، Cz) در دو حالت استراحت با چشمان باز و بسته نشان می دهند که اثر اصلی شرایط آزمون معنادار است (01/0 ≥ P)، به گونه ای که بین سرکوب ریتم میو در دو حالت مشاهده و تصویرسازی تفاوت معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر، ریتم میو در حالت مشاهده نسبت به تصویرسازی به طور معناداری بیشتر سرکوب شده است (01/0 ≥ P)، اما اثر اصلی منطقه عصبی و تعامل آن ها معنادار نبود. نتیجه گیری: نتایج تحقیق پیشنهاد می کنند که سرکوب بیشتر ریتم میو در حالت مشاهده نسبت به تصویرسازی نشان دهنده ی واکنش بیشتر نورون های آینه ای به مشاهده ی عمل است. لذا به نظر می رسد مشاهده نسبت به تصویرسازی راهبرد مؤثرتری در فرایند آموزش است.

هدف پژوهش حاضر، تعیین تأثیر مشاهده عمل و تصویرسازی حرکتی بر تعادل و طول، سرعت و ریتم گام سالمندان مبتلا به سکته مغزی بود. 24 نفر از سالمندان مبتلا به سکته مغزی به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. از آزمون های لک لک، زمان برخاستن- راه رفتن و نرم افزار تحلیل دو بعدی کینوا استفاده شد. مرحله تمرین شامل 16 جلسه (3 جلسه در هفته و هر جلسه ، 45 دقیقه ) بود. نتایج آزمون تحلیل واریانس مرکب نشان داد که تعادل ایستا، سرعت و طول گام نسبت به پیش آزمون پیشرفت معناداری داشتند. تصویرسازی-حرکتی و مشاهده عمل منجر به بهبود تعادل پویا در مقایسه با گروه کنترل شد. سرعت گام گروه تصویرسازی-حرکتی بیشتر از گروه مشاهده عمل و کنترل بود، در نهایت، ریتم گام در گروه مشاهده عمل، نسبت به پیش آزمون پیشرفت داشت. یافته های پژوهش پیشنهاد می کنند که مشاهده و تصویرسازی حرکتی می توانند تعادل و پارامترهای راه رفتن را در سالمندان مبتلا به سکته مغزی بهبود بخشند.

هدف این تحقیق بررسی تأثیر تصویرسازی حرکتی و مشاهده عمل بر بازنمایی ذهنی و دقت پرتاب آزاد بسکتبال بود. به این منظور 40 شرکت کننده به چهار گروه شامل تصویرسازی، مشاهده، ترکیبی و کنترل تقسیم شدند. شرکت کنندگان بر اساس گروه بندی خود به مدت یک هفته (هرروز 100 کوشش) به تمرین پرتاب آزاد بسکتبال پرداختند. یک هفته بعد از آخرین جلسه تمرینی آزمون یادداری انجام شد. دقت حرکت و ساختار بازنمایی ذهنی مورد اندازه گیری قرار گرفت. نتایج دقت حرکت نشان داد که گروه ترکیبی نسبت به سایر گروه ها دقت بالاتری داشت. همچنین گروه مشاهده نسبت به گروه تصویرسازی دقیق تر عمل کرده بود. در متغیر ساختار بازنمایی ذهنی، گروه ترکیبی نسبت به سایر گروه ها بازنمایی ذهنی ساختار یافته تری داشت. همچنین بازنمایی ذهنی گروه تصویرسازی نسبت به گروه مشاهده ساختار یافته تر بود. این نتایج با توجه به مکانیزم های زیربنایی متفاوت مرتبط به این گونه های مختلف تمرین تفسیر شدند.

هدف این پژوهش تعیین تاثیر ترکیب تصویرسازی حرکتی و مشاهده عمل بر یادداری و انتقال مهارت سرویس بلند بدمینتون در رده های سنی مختلف با تاکید بر نقش نورون های آینه ای بود. این تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس-آزمون با گروه کنترل بود. سی نفر خانم سالم در گروه های سنی نوجوانان (2/2 ± 13 سال)، بزرگسالان (6/3 ± 34 سال) و سالمندان (4/1 ± 63 سال) به صورت دردسترس انتخاب و در گروه های ده نفری قرار گرفتند. تست سرویس بلند بدمینتون اسکات و فاکس در پیش آزمون اجرا و سپس فعالیت نورون های آینه ای در سه ناحیه C3، C4 و CZ در حالت پایه و در حین ترکیب تصویرسازی و مشاهده عمل توسط دستگاه الکتروانسفالوگرافی ثبت شد. شرکت کنندگان هر جلسه سه بار یک ویدئو از اجرای صحیح حرکت که حاوی شش تکرار بود مشاهده می کردند درحالی که همزمان به شیوه پتلپ تصویرسازی انجام می-دادند. این مداخله سه روز در هفته در طول شش هفته اجرا شد. پس از سه روز بی تمرینی آزمون یادداری و یک روز پس از آن، در آزمون انتقال شرکت کردند. داده ها با استفاده از روش های آماری تحلیل واریانس مختلط و تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. یافته های تحقیق نشان داد همه گروه ها به طور معنی داری پیشرفت کردند اما بین یادداری و انتقال سرویس بلند بدمینتون و فعالیت نورون های آینه ای در ترکیب تصویرسازی حرکتی و مشاهده عمل در نوجوانان، بزرگسالان وسالمندان تفاوت معنی دار وجود نداشت. درنتیجه سن تاثیر معنی دار در استفاده ترکیب تصویرسازی حرکتی و مشاهده عمل بر یادگیری سرویس بلند بدمینتون نداشته و همه گروه ها نسبت به پیش آزمون در مرحله یادداری و انتقال پیشرفت کرده اند.

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر ترکیب مشاهده عمل و تصویرسازی بر دقت مهارت هدف گیری و دریافت در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی بود.  روش پژوهش: این پژوهش نیمه تجربی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. از بین دختران و پسران مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی در شهر قم، 44 شرکت کننده با دامنه سنی 7 تا 9 سال به صورت هدفمند انتخاب شدند و در چهار گروه مشاهده عمل، تصویرسازی، مشاهده عمل + تصویرسازی (ترکیبی) و کنترل قرار گرفتند. در مرحله پیش آزمون، شرکت کنندگان 10 توپ به سمت دیوار پرتاب کردند و به طور همزمان توپ برگشتی از دیوار را دریافت کردند. مرحله مداخله در شش هفته  و سه جلسه در هر هفته انجام شد و هر جلسه 10 دقیقه طول کشید. مرحله پس آزمون همانند مرحله پیش آزمون اجرا شد. داده ها به روش تحلیل کوواریانس یک راهه تحلیل شدندیافته ها: نتایج نشان داد که هم مداخله تصویرسازی، هم مداخله مشاهده عمل و هم ترکیب این دو مداخله بر بهبود اجرای مهارت هدف گیری- دریافت کودکان تأثیر معناداری دارد (0/05>P). دیگر نتایج نشان داد که ترکیب مداخله های مشاهده عمل و تصویرسازی از لحاظ آماری سبب اجرای بهتر مهارت هدف گیری- دریافت در شرکت کنندگان شد.نتیجه گیری: براساس نتایج تحقیق حاضر احتمالاً می توان از ترکیب مداخله های مشاهده عمل و تصویرسازی جهت بهبود اجرای مهارت هدف گیری و دریافت در کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی استفاده کرد.