آزمندی

به طور کلی در حماسه ها، تقابل پهلوانان و شخصیت ها بر قدرت استوار است. در بسیاری موارد خدایان در این قدرت نمایی ها دخالت مستقیم دارند و در موارد دیگر خدایان، با واسطه اعمال قدرت می کنند. پهلوانان و شاهانی که به همراه قدرت، از خرد کافی برخوردارنیستند و یا دیو، راهزن عقلانیت آنان می گردد، به سوی جهل وآزمندی می گرایند. آسیب آزمندی که مهمترین دستاورد جهل است قدرت را به صورت بلیه ای مصیبت بار برای خود شخصیت ها و نیز جامعه، درمی آورد. دراین پژوهش، پس از بیان مبانی نظری قدرت، سیر تاریخی قدرت از اسطوره تا حماسه در شاهنامه فردوسی مورد بررسی قرارگرفته است.