درمان آدلری

مقدمه: اختلال اضطراب فراگیر، یکی از شایع ترین اختلالات اضطرابی در مراکز بالینی و همچنین جمعیت دانشجویی است که غالبا مزمن است. هدف پژوهش حاضر بررسی درمان آدلری بر علایم بالینی و رضایت از زندگی دانشجویان مبتلا به اضطراب فر گیر بود. روش: طرح پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی و نمونه آماری شامل کلیه دانشجویان شهر نیشابور بود. نمونه ای آماری شامل 30 دانشجوی مبتلا به اضطراب فراگیر از بین دانشجویان ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪه به مرکز مشاوره دانشگاه های آزاد و پیام نور نیشابور بر اساس پرسشنامه نگرانی پن   و مصاحبه بالینی انتخاب شدند و به شیوه تصادفی 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند و سپس در 10 جلسه 90 دقیقه ای درمان آدلری شرکت کردند. پرسشنامه های رضایت از زندگی داینر و اضطراب حالت-صفت اﺳﭙ ﯿ ﻠﺒﺮﮔﺮ به عنوان پیش آزمون و پس آزمون ارائه شد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغییره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که درمان به شیوه آدلری توانسته میانگین نمرات اضطراب حالتی و صفتی گروه آزمایش را در مقایسه با گروه گواه، کاهش دهد ولی در متغیر رضایت از زندگی تفاوتی وجود نداشت. نتیجه گیری: می توان از درمان آدلری به عنوان یک مداخله اثربخش در کاهش شدت علایم بالینی اضطراب فراگیر استفاده کرد. استفاده از این مداخله برای کاهش علایم اختلال اضطراب فراگیر به بالینگران توصیه می شود.

هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان آدلری بر بهبود الگوهای ارتباطی زنان نابارور است. این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون –پس آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل 30 نفر است. نمونه گیری با استفاده از روش نمونه گیری مبتنی بر هدف از زنان نابارور مراجعه کننده به سه مطب پزشک متخصص زنان و زایمان کلینیک ناباروری شهر اصفهان انجام گرفته است. ابزار بکار رفته عبارت از: پرسشنامه الگوهای ارتباطی(CPQ ). ابزار از روایی و پایایی بالایی برخوردار است. یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس نشان می دهد که تفاوت میان میانگین های پیش آزمون، پس آزمون در عامل درمان میان دو گروه آزمایش و کنترل از نظر آماری معنی دار است. به عبارت دیگر درمان آدلری سبب بهبود نمرات بهبود الگوهای ارتباطی در مقایسه با گروه کنترل شده است. با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که درمان آدلری بر بهبود الگوهای ارتباطی زنان نابارور موثر است.

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تعیین اثربخشی درمان آدلری بر کیفیت زندگی زنان مطلقه بود. روش: این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل و جامعه آماری پژوهش 30 زن مطلقه بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی در دو گروه آزمایش (15 زن) و گواه (15 زن) کاربندی شدند. زنان گروه آزمایش در شش جلسه 90 دقیقه ای تحت مداخله گروهی درمان آدلری قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی بود که هر دو گروه در پیش آزمون و پس آزمون تکمیل نمودند. داده های با استفاده از تحلیل کوواریانس تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که مداخله درمانی آدلری در کیفیت زندگی (83/202= F و 001/0> P ) زنان گروه آزمایش مؤثر بود . نتیجه گیری: نتایج نشان داد که درمان آدلری سبب بهبود نمرات کیفیت زندگی در مقایسه با گروه کنترل شده است؛ با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که درمان آدلری بر کیفیت زندگی مؤثر است.

پژوهش های فراوانی نشان داده اند که مشاوره در کاهش ناسازگاری زناشویی کارساز است؛ ولی چگونگی انجام و فرایند درمان زوج ها معمولاً بیان نمی شوند و تنها به اعداد و ارقام برای نشان دادن این تأثیرگذاری بسنده می شود؛ درنتیجه نیاز به درک بهتر چگونگی انجام رویکردهای زوج درمانی با زوج های ناسازگار وجود دارد. به همین جهت در این پژوهش، چگونگی اثربخشی زوج درمانی آدلری همچون یکی از برجسته ترین رویکردها در درمان خانواده و ازدواج بر کاهش ناسازگاری زناشویی در چارچوب مطالعه موردی، موردبررسی نهاده شد. روش این پژوهش کیفی، از نوع مطالعه موردی با هدف پژوهش کاربردی بود. نمونه آماری دربرگیرنده یک زوج (یک زن و یک شوهر) بود که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شد. در این پژوهش مداخله درمانی طی 15 جلسه یک ساعته و در چارچوب پروتکل زوج درمانی آدلری اجرا و از شیوه تحلیل تأملی برای تحلیل و تفسیر اطلاعات و داده ها استفاده شد. ابزار به کاررفته در این پژوهش، پرسش نامه سازگاری زناشویی دونفره (Spanier, 1976) بود. بررسی کیفی و جلسه به جلسه فرایند زوج درمانی آدلری در زوج موردمطالعه نشان داد که به کارگیری زوج درمانی آدلری منجر به کاهش ناسازگاری زناشویی در زوج موردمطالعه شد. نتایج سه ماه پیگیری نشان داد که این نتایج ثابت ماندند، بنابراین می توان نتیجه گرفت زوج درمانی آدلری بر کاهش ناسازگاری زناشویی زوج ها مؤثر است.

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان آدلری بر تاب آوری خانواده، فشار و اجتناب اجتماعی زنان مطلقه شهرستان سروآباد بود. این پژوهش از طرح های پژوهش تک موردی A-B-A بود. جامعه آماری این پژوهش شامل زنان مطلقه تحت پوشش بهزیستی شهرستان سروآباد در سال 1398بودند که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. درمان آدلری در 11 جلسه 60 دقیقه ای به 6 نفر از زنان مطلقه آموزش داده شد. برای جمع آوری داده ها در این پژوهش از پرسشنامه تاب آوری خانواده (FHI) و مقیاس فشار و اجتناب اجتماعی (SAD) استفاده شد. نتایج شاخص های متغیر تاب آوری خانواده با استفاده از (d cohen) در دامنه 45/1- تا 01/2- و همچنین نتایج شاخص ها در متغیر فشار و اجتناب اجتماعی با استفاده از (d cohen) در دامنه 08/2- تا 89/1- قرار دارد که نشان دهنده ی اثربخشی درمان آدلری بر تاب آوری خانواده، فشار و اجتناب اجتماعی زنان مطلقه شهرستان سروآباد بوده است. بحث و بررسی یافته های این پژوهش نشان داد که تاثیرات مفید و کاربردی درمان آدلری با استفاده از تشویق و دلگرمی، تأکید بر نقاط قوت و احساس اجتماعی باعث می شود منابع مقابله ای مراجعان مضطرب گسترش پیدا کند و خودمراقبتی و رضایتمندی کلی زنان مطلقه در مواجهه با مشکلات و آسیب های اجتماعی طلاق افزایش یابد.