بی توجهی

زمینه: ادراک زمان، عملکرد مهمی است که توانایی پیش بینی و آینده بینی و کارآمدی پاسخ نسبت به رخدادهای در حال وقوع را تسهیل می کند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه ویژگی های ادراک زمان در 3زیرنوع اختلال کم توجهی-بیش فعالی بود.

هدف پژوهش حاضر بررسی مقدماتی ویژگی های روانسنجی مقیاس چند بعدی رفتار بی توجهی در کودکان بود. جامعه آماری این مطالعه کلیه دانش آموزان دوره اول مقطع متوسطه شهر اردبیل (سال تحصیلی 94-93) بودند. نمونه مورد مطالعه با استفاده از نمونه گیری در دسترس (203 دختر و 197 پسر) انتخاب شدند و به پرسش نامه پاسخ دادند. اطلاعات به دست آمده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. ضریب همسانی درونی مقیاس 74/0 و اعتبار خرده مقیاس ها قابل قبول بودند. ضریب روایی مقیاس نیز مطلوب بود. همچنین تفاوت آماری معناداری بین دختران و پسران براساس خود گزارشی آنها از رفتار بی توجهی والدین وجود داشت. دختران بیشتر مورد رفتار بی توجهی والدین قرار گرفته بودند. براساس مدل تحلیل عاملی تاییدی سه عامل به دست آمد: نیازهای جسمانی، حمایت عاطفی و نظارت والدین. براساس نتایج به دست آمده می توان گفت که مقیاس بی توجهی به کودکان (MNBS-CR)، ابزاری روا و معتبر برای سنجش رفتار بی توجهی والدین است و می تواند در پژوهش های داخلی مورد استفاده قرار گیرد.

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت های ذهن آگاهی بر علائم بی توجهی و بیش فعالی در دانش آموزان بیش فعال انجام شد. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهر اردبیل در سال تحصیلی 1397-1398 تشکیل دادند. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند از میان مناطق پنج گانه آموزش پرورش شهر اردبیل، منطقه یک آن انتخاب و از میان 8 مدرسه متوسطه اول در این منطقه دو مدرسه و سپس تعداد 36 دانش آموز با نشانه های بیش فعالی انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 18 نفری آزمایش و گواه گمارده شدند. برای سنجش و جمع آوری داده ها از مقیاس درجه بندی اختلال نارسا توجه/فزون کنشی نسخه چهارم SNAP-IV (سوآنسون، نولان و پلهام، 2001) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون تحلیل کوواریانس انجام گرفت. نتایج نشان داد که متغییرهای بی توجهی (441/24F=) و بیش فعالی (195/74F=) در سطح آلفای 05/0 تفاوت معنی داری را بین گروه های آزمایش و گواه دارند و نشان می دهد که آموزش مهارت های ذهن آگاهی در کاهش علائم بی توجهی و بیش فعالی تاثیر دارد. این نتایج بیان می کند که آموزش مهارت های ذهن آگاهی می تواند با کمک تکنیک های صحیح توجه کردن به تمام لحظات زندگی باعث کاهش علائم بی توجهی و بیش فعالی در دانش آموزان بیش فعال شود.