قصد تمرین

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش جهت گیری علّی تمرین و خودکارآمدی بر قصد و رفتار تمرینی مردان و زنان چاق، نرمال و لاغر بود. تعداد 230 دانشجو از دانشگاه دامغان انتخاب شدند. پرسش نامه جهت گیری علّی تمرین روز و همکاران (2001)، پرسش نامه خودکارآمدی شوارتز (1999)، روش گودین (1995) (ارزیابی قصد تمرین) و ابزار گودین و شفر (1985) (سنجش میزان رفتار ورزشی) استفاده شدند. نتایج نشان داد که بین قصد تمرین و رفتار ورزشی ارتباط ضعیف، اما معناداری وجود دارد. همچنین، ارتباط بین قصد تمرین و هر دو متغیر خودکارآمدی و جهت گیری استقلالی تمرین و نیز ارتباط بین میزان رفتار ورزشی و جهت گیری استقلالی تمرین، معنادار است. جهت گیری استقلالی تمرین و خودکارآمدی به طور معناداری قصد تمرین و میزان رفتار ورزشی را پیش بینی می کنند. مدل جهت گیری استقلالی و خودکارآمدی در رفتار ورزشی فقط در مردان معنادار است. نتایج پژوهش حاضر بر اهمیت جهت گیری علّی افراد و خودکارآمدی در اشتغال به رفتار تمرینی تأکید می کند.

تصویر بدنی سازه ای چند بُعدی است و شامل اجزای ادراکی، نگرشی، رفتاری و بازخورد جامعه از بدن فرد است. هدف این پژوهش، بررسی ارتباط نگرانی از تصویر بدنی با ادراک از بدن و قصد تمرین زنان بود. نمونه آماری پژوهش 384 نفر از زنان در استان های خراسان، سمنان و البرز بودند. پرسش نامه نگرانی از تصویر بدنی، مقیاس های مراحل تغییر رفتار تمرینی، مقیاس قصد تمرین، مقیاس تصویر بدنی و شاخص توده بدن استفاده شدند. یافته ها نشان داد نگرانی از تصویر بدنی و بدن ادراک شده، نقش اصلی در تعیین مراحل تغییر رفتار تمرینی زنان دارند، همچنین قصد تمرین و نارضایتی ظاهری زنان در مراحل تغییر رفتار تمرینی متفاوت بود. نگرانی از تصویر بدنی و ادراک نادرست از بدن، احتمالا در عدم تمرین یا رفتارهای نادرست تمرینی نقش دارد و کمک به ایجاد ادراک درست از بدن می تواند راهکارهای منطقی تری را برای برنامه های سلامت و تناسب اندام پیش روی زنان بگذارد.