استروس

اسطوره کیومرث یکی از اسطوره های مهم فرهنگ ایرانی است. این اسطوره ازنظر پژوهشی ظرفیت بسیاری دارد و ان را از جنبه های مختلف می توان بررسی کرد؛ از این رو به پژوهش های روش مند و منسجم بر مبنای نظریه و نقد ادبی نیازمند است. در این پژوهش کوشش می شود تا اسطوره کیومرث در شاهنامه برپایه نظریه ساختارگرایی اساطیری از لوی استروس تحلیل شود. بر متونی مانند شاهنامه، نقدهای روش مند و امروزی کمتر و نقدهای سنتی و ذوقی، بسیار انجام شده است؛ به همین سبب شایسته است در این زمینه پژوهشی بر مبنای نظریه و با توجه به رویکردهای نقد ادبی انجام شود. روش تحقیق در این مقاله تحلیل کیفی و با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای و اسنادی است. ابتدا روایت های مربوط به اسطوره کیومرث از متون مختلف استخراج و رده بندی خواهد شد. سپس یکان ها یا واحدهای اسطوره ای از میان انها استخراج و به صورت تقابل های دوگانه در برابر هم چیده و تحلیل می شود. برپایه نتیجه این بررسی می توان دریافت ساختار اسطوره کیومرث مبتنی بر سه تقابل است: تقابل مقدس و نامقدس، قدرت و افول قدرت، طبیعت و فرهنگ.

لوی استروس، مردم شناس فرانسوی، برای شناخت ساختار اسطوره ها، آن ها را به واحدهای سازنده تجزیه می کند و می کوشد با چینشی جدید، دلالت های پنهان آن ها را کشف کند. در پژوهش حاضر با استفاده از نظریه استروس و با روش توصیفی تحلیلی، ساختار داستان های سهراب، سیاوش و فرود تحلیل شده است. سه قهرمان یادشده، از پهلوانان دورگه شاهنامه هستند که علاقه به سرزمین پدری و خدمت به سرزمین مادری از ویژگی های مشترک آن هاست. تقابل های دوگانه خودی/بیگانه (ایرانی/انیرانی)، پدر/پسر و پدرسالاری/مادرسالاری، سه تقابل مهم این داستان هاست که در بروز تراژدی نقشی مهم دارند. نتایج پژوهش نشان می دهد که اقامت قهرمان در سرزمین مادر که تقابل خودی/بیگانه را پدید می آورد، مهم ترین عامل در سرنوشت اوست. هم چنین در داستان سهراب و فرود، برخورد و مبارزه با قهرمان دورگه از نبرد با دشمن اصلی مهم تر است و اعمال به ظاهر اتفاقی ایرانیان منجر به مرگ قهرمان می شود. این امر به سبب تقابل تفکر مردسالار ایرانی در برابر تفکر مادرسالار فرهنگ های دیگر است.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر کابرگولین و HCG در ایجاد استروس سگ های ژرمن شیپرد انجام پذیرفت. در این پژوهش، 12 قلاده سگ ماده بالغ نژاد ژرمن شیپرد به دو گروه تقسیم شدند: 8  قلاده سگ که با  دوز 5 میکروگرم بر کیلوگرم داروی کابرگولین به صورت خوراکی، روزانه و 2 روز پس از شروع پرواستروس تیمار شدند و 4 قلاده سگ که گروه کنترل بودند. سگ هایی که علائم پرواستروس را نشان دادند، به 2 زیرگروه تقسیم شدند و به 4 قلاده سگ 500 واحد بین الملل هورمون HCG  به طریق عضلانی در روز اول و سوم از شروع استروس تزریق شد و 4 قلاده سگ باقیمانده نیز دارویی دریافت ننمودند. نمونه خون از تمام سگ های موردنظر هر یک روز در میان جهت اندازه گیری میزان پروژسترون اخذ گردید. وقوع پرواستروس در فاصله بین 18 الی 39 روز؛ میانگین (5/5±5/27) از شروع تجویز دارو و در بین 90 درصد سگ های تحت تیمار مشاهده شد (05/0>P). میانگین طول مدت زمان استروس در بین گروه مورد آزمایش (8/7±6/8) روز ثبت گردید (05/0>P). میزان آبستنی برای هر دو گروه از سگ های تحت تیمار 60% بود. میزان توله زایی نیز پس از ثبت سوابق زایش برای دام های آبستن HCG+ و HCG- به ترتیب (9/0±5/5) و (8/1±6/4) روز ثبت گردید (05/0>P). داد ه های به دست آمده در خصوص بروز آبستنی و استروس از طریق آزمون مربع کای و خاتمه درمان تا بروز علائم استروس از طریق نرم افزار SAS مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد استروس نرمال و باروری با استفاده از کابرگولین به دست می آید و تزریق HCG تأثیر قابل توجهی بر میزان آبستنی ندارد.