مربی گری مدیریتی

هدف این پژوهش، شناسایی موانع اجرای اثربخش مربی گری مدیریتی «در مواجهه مدیر با عملکرد نامطلوب کارشناس» و مکانیزم های اثرگذاری آن موانع، در یک واحد سازمانی خدمات مرکز داده بود. پژوهش با راهبرد نظریه پردازی داده بنیان انجام شد. جمع آوری داده از طریق مصاحبه های انفرادی نیمه ساختاریافته با هجده نفر، متشکل از هشت مدیر و ده کارشناس، و با نمونه گیری نظری انجام گرفت. نتایج متشکل از پنج مانع می شود که یکی از آنها ویژگی زمینه ای صنعت مرکز داده است و در تحقیقات قبلی تأثیر آن بر مربی گری در این صنعت بررسی نشده بود. دو مانع دیگر از پنج مانع نیز در مطالعات قبلی معرفی نشده بودند. عامل اصلی پیونددهنده موانع یافت شده این است که مدیر و یا کارشناس در مواقعی، موقعیت عملکرد نامطلوب را به عنوان موقعیتی برای مربی گری در نظر نمی گیرند. مکانیزم های اثرگذاری موانع در مطالعات قبلی بررسی نشده بود و در این تحقیق سه مکانیزم اصلی شناسایی شده است. اول اینکه عوامل شناسایی شده مانع بروز رفتارهای مربی گری از جانب مدیر در برابر عملکرد نامطلوب کارشناس می شوند. دوم اینکه برخی عوامل مانع یادگیری کارشناس با وجود بروز رفتارهای مربی گری مدیر می شوند. سوم اینکه موانع باعث تضعیف رابطه کاری مدیر و کارشناس با وجود بروز رفتارهای مربی گری مدیر می شوند. چند پیشنهاد به سازمان های ارائه دهنده خدمات مرکز داده ارائه می شود. اول اینکه مدیران و کارشناسان با تقویت خودآگاهی و ذهن آگاهی خود، با تشخیص هوشیارانه در لحظه، از موقعیت های عملکرد نامطلوب تا حد امکان به عنوان فرصت مناسبی برای مربی گری بهره ببرند و نیز سازمان رویکردهای هیجانی حامیانه مدیران را در برقراری ارتباط با کارشناسان در مواجهه با عملکرد نامطلوبشان ترویج کند. دوم اینکه مدیران و کارشناسان منابع انسانی جهت آموزش قابلیت های غیرفنی مورد نیاز کارشناسان، اقدام کنند. سوم اینکه روش های انگیزشی برای یادگیری کارشناسان به مدیران آموزش داده شود و سازوکارهای انگیزشی نیز در جهت تقویت انگیزش یادگیری در حوزه های مورد نیاز طراحی شود.

در سال های اخیر بسیاری از شرکت های پیشرو دریافته اند که مدیران نقش حیاتی در پیشبرد اهداف و برنامه های منابع انسانی داشته و مسئولیت توسعه کارکنان به مدیران آنها محول شده است. در راستای اجرای این مسئولیت، یکی از نقش هایی که امروزه به مدیران واگذار گردیده است، مربی گری می باشد. از این رو مدل سازی ایفای نقش مربی گریِ ِ مدیریتیِ مدیران در صنعت نفت ایران، هدف اصلی از انجام این پژوهش کیفی، براساس رویکرد نظریه داده بنیاد، در نظر گرفته شد. ابزار جمع آوری داده ها، مصاحبه های نیمه ساختار یافته بود. به منظور گردآوری اطلاعات با به کارگیری روش نمونه گیری هدفمند و نمونه گیری گلوله برفی، با 16 نفر از نخبگان دانشگاهی و خبرگان صنعت نفت مصاحبه صورت پذیرفت. تحلیل و پردازش داده ها در سه مرحله کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری انتخابی انجام گرفت. یافته های تحقیق حاضر نشان دهنده 11 مقوله اصلی، 27 مقوله فرعی و 71 مفهوم در ایفای نقش مربی گری مدیریتی برای مدیران بود.