هیجان پیشرفت

دانشجویان در محیط های تحصیلی هیجان های متعددی را تجربه می کنند و این هیجان ها تأثیر زیادی در انگیزش، یادگیری و عملکرد و همچنین سلامتی آن ها دارند. با این حال، پژوهش در این زمینه ها شاید به علت نبود ابزارهای مناسب به کندی پیش می رود. در پاسخ به این کمبود، پکران و همکارانش (2011) ابزار خودگزارشی برای اندازه گیری هیجان های پیشرفت مختلف که دانشجویان معمولاً در محیط های تحصیلی تجربه می کنند، توسعه داده اند (پرسشنامه هیجان های پیشرفت؛ AEQ). این ابزار از مقیاس های مختلفی برای اندازه گیری لذت، امیدواری، غرور، خشم، آسودگی، اضطراب، شرم، ناامیدی و خستگی در موقعیت های کلاس، یادگیری و آزمون تشکیل شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی ویژگیهای روان سنجی از جمله روایی درونی و پایایی نسخه فارسی این پرسشنامه در جامعه دانشجویان ایرانی بود. ابتدا AEQ به زبان فارسی ترجمه شد. بعد از مطالعه مقدماتی و رفع اشکالات، پرسشنامه بر دانشجویان گروه نمونه که شامل 423 نفر از دانشجویان علوم انسانی دانشگاه پیام نور مرکز تبریز بودند، اجرا شد. در این پژوهش، برای تحلیل داده های گردآوری شده از تحلیل عاملی تأییدی و آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد که مقیاس های AEQ به طور قابل قبولی پایاهستند. همچنین نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که اکثر مقیاس های پرسشنامه برازش قابل قبولی با داده ها دارند. نتایج این مطالعه حاکی از آن است که نسخه فارسیAEQ یک ابزاراندازه گیری پایا و روا می باشد که می توان آن را برای اهداف پژوهش و مشاوره ای مورد استفاده قرار داد.

هدف: پژوهش حاضر با هدف آزمون روابط ساختاری بین باورهای خودکارآمدی تحصیلی، الگوهای اسنادی، راهبرد های مقابله ای، هیجان های پیشرفت و اهمال کاری تحصیلی در بین گروهی از دانشجویان انجام شد. روش: در مطالعه همبستگی حاضر، 397 دانشجو ) 172 پسر و 225 دختر( که با استفاده از روش نمون هگیری چندمرحله ای انتخاب شدند به مقیاس اهما لکاری تحصیل ی )سولومون و راثبلوم، 1984 (، پرسشنامه راهبردها یهای مقابله ای )فولکمن و لازاروس، 1986 (، پرسشنامه باورهای خودکارآمدی تحصیلی )زاژاکووا، لینچ و اسپنشادی، 2005 (، پرسشنامه سبک های اسنادی )پیترسون، سیمل، بیی ر، آبرامسون، متالسکی و سلیگمن، 1982 ( و پرسشنامه هیجانات پیشرفت )پکران، گوئتز، تیتز و پری، 2005 (، پاسخ دادند. در این مطالعه به منظور آزمون روابط ساختاری در مدل مفروض، از روش آماری مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که رابطه بین باورهای خودکارآمدی تحصیلی با راهبردهای مقابله انطباقی و هیجانات پیشرفت مثبت، مثبت و معنادار و رابطه بین باورهای خودکارآمدی تحصیلی با راهبردهای مقابله غیرانطباقی و اهمال کاری تحصیلی منفی و معنادار بود. همچنین، نتایج نشان داد که رابطه راهبردهای مقابله انطباقی با هیجانات پیشرفت مثبت، مثبت و معنادار و رابطه بین هیجانات پیشرفت مثبت با اهمال کاری تحصیلی منفی و معنادار بود. علاوه بر این، نتایج نشان داد که رابطه بین راهبردهای مقابله غیرانطباقی با هیجانات پیشرفت منفی، مثبت و معنادار و رابطه بین هیجانات پیشرفت منفی با اهمال کاری تحصیلی نیز مثبت و معنادار بود. همچنین، نتایج نشان داد که رابطه بین سبک های اسنادی برای موقعیت های مثبت با اهمال کاری تحصیلی منفی و رابطه بین سبک های اسنادی برای موقعیت های منفی با اهمال کاری تحصیلی منفی و معنادار بود. در نهایت، نتایج نشان داد که 50 تا 68 درصد از واریانس نمرات اهما لکاری تحصیلی از طریق منابع اطلاعاتی مختلف در الگوهای مفروض تبیین شد. نتیج هگیری: در مجموع نتایج مطالعه حاضر همسو با مجموعه تلاش های مفهومی در قلمرو مطالعاتی انگیزش پیشرفت معاصر، نشان داد که در پی شبینی اهمال کاری تحصیلی از طریق باورهای خودکارآمدی تحصیلی و اسنادهای علّی، راهبردهای مقابل های و هیجانات پیشرفت از نقش بسیار مهمی برخوردارند.