گزاره امری

مطالعه معنا و انتقال آن از طریق زبان که در اشکال متفاوت عاطفی، خبری، پرسشی و امری نمود پیدا می کند در شاخه های گوناگون کاربردشناختی بررسی می شود. از منظر کاربردشناسی یک جمله می تواند در بسترها و بافت های مختلف نقش های متفاوتی داشته باشد که آن نقش های مرسوم تر، معنای اولیه هستند و نقش های دیگر، معانی ثانویه. بر این اساس گزاره های امری نیز می توانند همچنین نقش های متفاوتی را ایفا کنند. از آن جا که قرآن کریم برای افزونی قدرت تأثیر و القای معانی به مخاطب، تجلی گاه نقش های معنایی-کاربردشناختی گزاره های امری است؛ پژوهش حاضر در تلاش است تا با تحلیل کارکردهای زبانی گزاره های امری سوره عنکبوت، به بررسی توانش ارتباطیِ این سوره و میزان تأثیرگذاری آن در مخاطب بپردازد. به این منظور با تکیه بر روش توصیفی-تحلیلی، ویژگی های متن محور و کاربرمحور آیات در کنار عناصر زنجیره ای و زبرزنجیره ای مؤثر در معانی گزاره های امری این سوره مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج حاکی از آن است که گزاره های امری سوره عنکبوت به ترتیب در نقش های منظوری ارشاد، هشدار، دوام، تهدید، تعجیز و اهانت به کار رفته، و باتوجه به این که بیشتر این گزاره ها خطاب به اهل باطل است؛ لذا چنین برداشت می شود که منطق دینی ابتدا بر ارشاد و راهنمایی استوار است و در صورت مخالفت گمراهان، نخست به آنان هشدار داده می شود و اگر بر سرکشی خود افزودند، آن ها را ضعیف و ناتوان شمرده و به عذاب خداوند وعده می دهد. این نوع ارتباط قرآن با مخاطب، دلیلی قاطع بر اعجاز زبانی آن است.