ایلخانی قشقایی

طی جنگ جهانی اول، جنوب ایران متأثر از رقابت و تخاصم قوای فرامنطقه ای درگیر در جنگ؛ اوضاع متشنجی داشت. در این راستا حضور قوای وطن پرست در سپهر عمومی سیاسی امنیتی فارس متأثر از اقدامات و حضور دو قدرت فرامنطقه ای قابل تحلیل و ارزیابی است. چگونگی برخورد و تعامل ایلخانی قشقایی با قوای فرامنطقه ای و تعلل های وی در همکاری با نیروهای ملی و مردمی و در مقابل چرایی مماشات او با بریتانیایی ها در آغاز جنگ و نبرد با آنان پس از واقعه خان زنیان به عنوان سؤال اصلی طرح شده و این فرضیه که خطر حذف از صحنه قدرت، ایلخانی قشقایی را بر آن داشت تا سرانجام وارد مقابله مستقیم و جنگ با انگلیسی ها گردد؛ مورد ارزیابی قرار می گیرد. در این نوشتار با تأکید بر اسناد، منابع و داده های نو و مقابله آن ها با تحقیقات جدید و اسناد موجود، نشان داده خواهد شد، ایلخانی قشقایی نه تنها از اتخاذ موضعی صریح در همراهی با مجاهدین جنوب خودداری کرد بلکه در مواضعه با رقبا و دشمنان سنتی خود وارد بازی پیچیده ای گردیده است.