موقعیت آموزشی

هدف:   بینایی، نقش مهمی در فرایند رشد انسان ایفا می کند و موقعیت های آموزشی مجزا یا تلفیقی در فرایند آموزش، پیامدهای گوناگونی به دنبال دارد. از این رو،  هدف از پژوهش حاضر مقایسه میزان افسردگی و اضطراب دانش آموزان با آسیب بینایی در موقعیت های آموزشی روزانه و شبانه روزی بود . روش: جامعه آماری شامل تمام دانش آموزان نابینای دبیرستان ی در شهر تهران بود که تحت پوشش سازمان آموزش و پرورش استثنایی قرار دارند. از بین دانش آموزان مذکور 80 نفر به عنوان نمونه پژوهشی انتخاب شدند و در چهار گروه 20 نفری (دو گروه دختر و دو گروه پسر) قرار گرفتند که نیمی از آنان به طور روزانه و بقیه به صورت شبانه روزی به تحصیل اشتغال داشتند. در این پژوهش علی-مقایسه ای ، برای سنجش میزان افسردگی و اضطراب دانش آموزان با آسیب بینایی به ترتیب از پرسشنامه های افسردگی بک و اضطراب اشپیل برگر استفاده شد. به منظور بررسی تأثیر موقعیت آموزشی (روزانه و شبانه روزی) بر میزان افسردگی و اضطراب دانش آموزان مورد مطالعه از روش تحلیل واریانس دو عاملی و برای سنجش میزان پیش بینی از روش تحلیل رگرسیون چند متغیری استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصله حاکی از میزان افسردگی کمتر و اضطراب بیشتر در دانش آموزان دبیرستان های شبانه روزی بود، در حالی که تفاوت های جنسیتی از نظر میزان افسردگی و اضطراب معنادار نبود. همچنین یافته های به دست آمده گویای وجود رابطه منفی بین مدت زمان اقامت در دبیرستان شبانه روزی و افسردگی دانش آموزان نابینا بود. نتیجه گیری: نظر به این که میزان افسردگی و اضطراب دانش آموزان مورد مطالعه در موقعیت های آموزشی روزانه و شبانه روزی به طور معناداری متفاوت بود، بنابراین از نتایج این پژوهش می توان برای ارتقای سلامت روانی آنان استفاده کرد.

هدف این پژوهش، مقایسه موقعیت آموزشی درس تربیت بدنی در میان سایر دروس از دیدگاه مدیران، معلمان، والدین ودانش آموزان بود. جامعه ی آماری پژوهش را کلیه ی مدیران و معلمان زن و مرد،کلیه ی دانش آموزان مدارس ابتدایی شهر رشت و والدین آنها تشکیل می دادند. نمونه آماری شامل کلیه ی مدیران، 310 معلم، 400 دانش آموز به همراه والدین آنها بودند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسش نامه ی محقق ساخته ای بود که موقعیت های مختلف آموزشی این درس را در مقایسه با دیگر دروس دوره ی ابتدایی می سنجید. روایی صوری ومحتوایی این ابزار به وسیله اساتید دانشگاه، سرگروه های درسی و معلمان با تجربه و پایایی آن نیز با روش آلفای کرونباخ تایید شد. نتایج پژوهش نشان داد تفاوت معنی داری بین موقعیت درس تربیت بدنی و موقعیت سایر دروس از دیدگاه دانش آموزان، والدین، مدیران ومعلمان وجود دارد. بدین ترتیب که دانش آموزان درس تربیت بدنی را در رتبه چهارم، والدین نیز درس تربیت بدنی را در رتبه سوم و مدیران ومعلمان درس تربیت بدنی را دررتبه اول قرار دادند. با توجه به طرح تحول بنیادین، تدوین برنامه درس ملی و طرح های مختلف در دوره ی ابتدایی، درس تربیت بدنی اهمیت قابل ملاحظه ای داشت.