انسداد زمانی

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه عملکرد پیش بینی با شرایط انسداد زمانی تکواندوکاران نخبه و غیرنخبه بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه تکواندوکاران مرد بزرگسال در سال (1394) تشکیل دادند که از میان آن ها 20 نفر انتخاب شدند. از فرم ثبت داده ها و خطاها، نرم افزار شنیداری دیداری ادوب پریمیر و نرم افزار مخزن تصاویر به عنوان ابزار استفاده گردید. تصاویر با انسداد زمانی مشخص (050/0، 100/0 و 150/0 ثانیه) جهت تشخیص و پاسخ به آزمودنی ها ارائه شد. یافته ها نشان دهنده تفاوت معنادار در میانگین پیش بینی تکواندوکاران نخبه و غیرنخبه در شرایط انسداد می باشد. همچنین، پیش بینی در (050/0) ثانیه قبل از ضربه، بهترین زمان جهت تشخیص نوع ضربه است. می توان گفت که با افزایش زمان پیش از ضربه از (050/0) ثانیه به (150/0) هزارم ثانیه، خطای پیش بینی تکواندوکاران غیرنخبه به طور معناداری بیشتر از تکواندوکاران نخبه می شود.

هدف این پژوهش بررسی قدرت پیش بینی تکواندوکاران در زمان رویارویی با ضربات پای راست و چپ بود. بدین منظور، برای تکواندوکاران برتر (تعداد= 40؛ سن = 12/5± 93/20 سال، سابقه مبارزه کیوروگی در تکواندو = 49/4 ± 58/7 سال) شبیه سازی های ویدئویی کاملاً همسانی از ضربات پای چپ و راست نمایش داده شد. پخش این ویدئوها در چند نقطه مختلف -از آغاز تا تکمیل ضربات- متوقف شد. از شرکت کنندگان خواسته شد نوع ضربه (حمله هایی با پای جلو و پشت به سوی سر یا تنه) را پیش بینی کنند. نتایج نشان داد پیش بینی ضربه های پای راست به میزان معناداری دقیق تر از ضربات پای چپ بوده است. آشکارترین زمان برای مشاهده اثر برتری پا هنگامی بود که فیلم ضربات 120 هزارم ثانیه پیش از تکمیل ضربات متوقف شده بود. بنابراین، به نظر می رسد برتری پای حریف بر پیش بینی بینایی نوع عمل اثرگذار بوده است. درصد پیش بینی های درست بیانگر این است که شاید تکواندوکارهای کیورگی هنگامی که با ضربات پای چپ روبه رو شده اند، یک راهبرد جست وجوی بینایی بهینه اتخاذ نکرده اند و این وضعیت سبب شده است بیشتر موارد در شناسایی نشانه های سینماتیکی معتبر و مربوط به حرکت، پیش از تکمیل ضربات پای چپ (نزدیک 120 هزارم ثانیه یا بیشتر پیش از پایان ضربه) ناتوان باشند. به نظر می رسد ضعف توانایی بازشناسی نوع ضربات پای چپ در برابر پای راست حریف به آشنایی کمتر مشاهده گر با حرکات چپ برترها مربوط باشد.

هدف کلی این تحقیق، بررسی تأثیر تمرین تکالیف بازنمایی شده بر مهارت های پیش بینی و تصمیم گیری در محیط آزمایشگاه بود. تعداد 58 شرکت کننده با دامنه سنی 08/3 ±22.00 سال و بر اساس معیارهای ورود، به صورت هدفمند و در پنج گروه (شناختی، شناختی- حرکتی، حرکتی، ورزشکار (ماهر) و کنترل) قرار گرفتند. برای ارزیابی اولیه آزمایشگاهی، از آزمون ویدئویی انسداد زمانی به منظور ارزیابی پیش بینی - تصمیم گیری که بر مبنای موقعیت های (مشاهده، ارزیابی وقایع، پیش گویی وقایع بعدی و برنامه ریزی اعمال پیش رو) طبقه بندی شد، استفاده گردید. دقت و کیفیت پیش بینی و تصمیم گیری طی گزارش کلامی ثبت شد. سپس آزمودنی های دو گروه شناختی و شناختی- حرکتی، 8 جلسه تمرین در محیط آزمایشگاه را پشت سر نهاده و در نهایت پس آزمونی برای تمامی گروه ها انجام گردید. فراوانی پاسخ های تاکتیکی صحیح برای هر موقعیت محاسبه و ارزیابی شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس در نرم افزار SPSS نسخه 21 تحلیل شد. نتایج نشان داد که اثر گروه بر روی طراحی و برنامه ریزی برای تصمیم گیری معنی دار بود (11 0/0= p، 23 / 0= مجذور اتا، 68/3= (53،4)F ) و در این بین، گروه ورزشکار (ماهر) نسبت به گروه شناختی از مقادیر بالائی در این متغیر برخوردار بودند ( 05/0 p