روایی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی ویژگی های روان سنجی نسخة فارسی مقیاس هدف مداری در فعالیت بدنی بود. تعداد 294 مرد و زن به صورت نمونه گیری تصادفی طبقه ای از باشگاه های ورزشی شهر تهران انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، مقیاس هدف مداری در فعالیت بدنی بود که خرده مقیاس های تکلیف مداری و خودمداری را شامل می شد. جهت آزمون روایی سازه نیز از تحلیل عامل تأییدی استفاده گردید و پایایی پرسش نامه از طریق ضریب آلفای کرونباخ تحلیل گشت که ضرایب پایایی آلفای کرونباخ برای عوامل تکلیف مداری و خودمداری به ترتیب معادل (78/0) و (90/0) به دست آمد. شاخص های برازش تحلیل عاملی تأییدی مرتبة دوم نشان می دهد که شاخص های مطلق (96/0= GFI و 13/2= χ 2/df)، تطبیقی (98/0= CFI و 96/0= TLI) و مقتصد (60/0= PNF ، 61/0= PCFI و 06/0= RMSEA) در دامنه قابل قبولی قرار دارند. در مجموع، نسخة فارسی مقیاس هدف مداری در فعالیت بدنی با دو عامل مورد تأیید قرار می گیرد.

«روایی »ها شعرهای عامیانه ای هستند که با لهجه مردم دامغان کاربرد محلی یافته اند. این اشعار بیشتر در مراسم سرور و عروسی از سوی خویشاوندان زن که از منسوبان عروس و داماد هستند در خوشامد گویی ورود به مجلس سرور و شادباش عروس و داماد خوانده می شود. روایی ها بیشتر در قالب رباعی و در مضامین غنایی است. هدف پژوهش حاضر، معرفی و تحلیل ساختاری و محتوایی روایی ها، با بررسی مناسبتی این اشعار به منظور معرفی و ثبت آن ها به عنوان مصادیقی از اشعار عامیانه است. برجسته سازی این اشعار به سبب اینکه دربردارنده افکار و آداب و رسوم یک منطقه است، می تواند ما را در شناخت و بررسی سیر تحولات اجتماعی و فرهنگی شهر دامغان یاری رساند. به این منظور از اشعاری با جمع آوری میدانی و کتاب فولکلور دامغان تألیف محمدعلی طاهریا استفاده شده است. به طور کلی بررسی های انجام شده، روایی ها را در دو بخش محتوایی و ساختاری دسته بندی کرده است. در بخش محتوایی، اشعار در دو بخش محتوای مناسبتی و واژه های آغازین و در بخش ساختاری، از سه منظر زبان، صور خیال، موسیقی و وزن تحلیل می شوند.