گسترش برند

هدف از تحقیق حاضر، مدلسازی عوامل مؤثر بر گسترش برند باشگاه های حرفه ای فوتبال کشور بود. روش تحقیق توصیفی و از نوع پیمایشی بود. جامعه آماری تحقیق دانشجویان تحصیلات تکمیلی رشته مدیریت ورزشی دانشگاه های کشور بود. روش نمونه گیری به صورت خوشه ای چندمرحله ای بود و جمع آوری اطلاعات از دانشگاه های شهر تهران، دانشگاه فردوسی مشهد، دانشگاه اصفهان و دانشگاه رازی کرمانشاه انجام گرفت (300 نفر). ابزار تحقیق پرسشنامه ای با پنج بخش ارزش ویژه برند، هویت تیمی هواداران، قوانین، اقدام های بازاریابی و گسترش برند بود. روایی و پایایی پرسشنامه پیش از استفاده بررسی و تأیید شد. از تحلیل عاملی تأییدی برای بررسی روایی سازه پرسشنامه و از مدل یابی معادلات ساختاری با نرم افزار لیزرل، برای ارائه مدل تحقیق استفاده شد. نتایج آزمون مدل تحقیق نشان داد که برازش مدل با داده ها مناسب است و ضریب تأثیر چهار عامل قوانین (5/0)، ارزش ویژه برند (37/0)، اقدام های بازاریابی (27/0) و هویت تیمی هواداران (17/0) بر گسترش برند باشگاه های حرفه ای فوتبال معنا دار بود.

هدف از تحقیق حاضر، شناسایی عوامل موثر بر گسترش برند باشگاه های لیگ برتر فوتبال در ایران بود. روش تحقیق مورد استفاده، روش کیفی و از نوع زمینه یابی بود و اطلاعات مورد نیاز تحقیق با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و مصاحبه با خبرگان به دست آمد. جامعه آماری تحقیق شامل اساتید دانشگاهی با تخصص در زمینه بازاریابی ورزش و برندینگ، اعضای کمیته بازاریابی فدراسیون فوتبال و مدیران   باشگاه های فوتبال لیگ برتر کشور بود. روش نمونه گیری به صورت نظری بود و مصاحبه با خبرگان تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت(16 مصاحبه). در مجموع، تعداد 43 عامل موثر بر گسترش برند    باشگاه های لیگ برتر فوتبال شناسایی شد که این عوامل در قالب 4 عامل کلی ارزش ویژه برند باشگاه، هویت تیمی هواداران، اقدامات بازاریابی و قوانین و مقررات دسته بندی شدند. همچنین، ویژگی های تداعی برند، مزایای تداعی برند، نگرش تداعی برند و وفاداری به برند عوامل ارزش ویژه برند باشگاه بودند و اقدامات بازاریابی نیز با توجه به آمیخته بازاریابی در 4 دسته محصول، قیمت، توزیع و ترویج قرار گرفتند.